دانلود فیلم Bergman: A Year in a Life 2018 دوبله فارسی بدون سانسور

مگنوسون با سفر در سال 1957، سالی که برگمن دو تا از تحسین‌برانگیزترین فیلم‌های خود (مهر هفتم و توت‌فرنگی‌های وحشی) را منتشر کرد، یک فیلم تلویزیونی ساخت و چهار نمایشنامه را برای تئاتر کارگردانی کرد، مگنوسون مجموعه‌ای از آرشیو و مصاحبه‌های معاصر را به همراه انتخابی خارق‌العاده جمع‌آوری کرد. از کلیپ هایی از مجموعه وسیع کار او.

دانلود فیلم Bergman: A Year in a Life 2018 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این فیلمی است که هر طرفدار برگمن باید آن را تماشا کند، با این حال مطمئنم بعد از دیدن این روایت عملا فوق العاده که از او متنفرم. من بارها پرسیده ام که چرا من چند فیلم اواسط دهه 1950 را ترجیح داده ام و دقیقاً کمی از فیلم های او را پس از 1957 ترجیح نمی دهم. "مهر هفتم" و "توت فرنگی های وحشی". همچنین، در این سال است که برگمن می‌بیند که نیروی اصلی خود، دنیای واقعی را به دست می‌گیرد. او مدت کوتاهی بعد نقش رئیس فوق‌العاده‌ای را ایفا می‌کند و زندگی خودش، هر چند گیج‌شده به دیوار می‌رود. قبل از ادامه کار، باید به فیلم هایی که قدردانشان هستم اشاره کنم. "تعطیلات تابستانی". "تابستان با مونیکا". "گشت به پاییز" (رویاها)، "خاک اره و درخشش" یا بیشتر همه "لبخندهای یک شب نیمه سال". اینها برای من تمایلات من هستند، اما سال 1957 سال اصلی در این روایت و علاوه بر آن حرفه او است. با تماشای ستمکاری دیدم که برخاسته بود که به داروی چنین بودن سنگینی می‌کرد و عذاب روانی زیادی را نسبت به اطرافیانش به کار می‌برد. روایت از احترام او به هیتلر و کمک او به نحوه کمک هیتلر به آلمان، و ظرافت تکان دهنده این است که چگونه او را ریشه دوانید و مانند بقیه دستش را بلند کرد. این احترام را او خیلی دیر نسبت به خودم انکار کرد و به طرز عجیبی در طول زندگی روزمره از موقعیت سیاسی بیشتری دست کشید. به همین ترتیب، تصویر صنعتگر خارق‌العاده‌ای که یک تن را تحمل می‌کند، احساسات‌گرایی وحشتناکی است، و «بدبختانه» هر چند ممکن است باعث شود که دیگران هم در تئاتر و هم برای کسانی که در تمرین یک فیلم هستند، تجربه کنند. همانطور که روایت ادامه پیدا کرد، فهمیدم که نوع بشر فیلم‌های اولیه به نوعی ضعیف شده‌اند و به بسیاری از آنها شباهت ندارند، من به «پرسونا» به عنوان کامل بودن احترام نمی‌گذارم، و همچنین چیز زیادی برای ادای احترام در «فانی و» ندیده‌ام. اسکندر '. فیلم‌های ساخته شده در آلمان بدون شک بسیار افتضاح هستند، البته به غیر از فیلم‌های تهوع‌آور و با شور و اشتیاق «از وجود عروسک‌ها» اشاره نشده است. در آنجا وحشیگری واقعی او (در فیلم Bergman: A Year in a Life) نسبت به خانم ها خطرناک می شود. من به این روایت نمره 8 می دهم، زیرا فکر می کردم مصاحبه با افراد خاص پیش پا افتاده است، اما نامی را مشخص نمی کنم. من تا آن زمان از اشک های ساختگی و تشویق هنرمندان خاص برای "اهمیت" او خسته شده بودم. با این حال، Bergman: A Year in a Life یک بار دیگر به من نشان داد که عموماً صنعتگران خارق‌العاده در هر زمینه‌ای، پایشان خاکی است، و تشویق کردن فقط خوراکی است برای تصورات اربابان آنها از جهان. یک توصیه مفید برای برخی که به خاطر کارشان مورد احترام هستند، و بله وجودشان بسیار مهم است. هر گونه اهمیت ادعایی را باید در نظر گرفت و این روایت موفق می شود، اما نه به طور کلی و تکمیل آن با شتاب ظریف است و من بدون شک نمی توانستم به آن مرد ایمان داشته باشم. به طور کلی، من به آن فیلم‌های اولیه بازخواهم گشت و از آنها به خاطر آنچه هستند قدردانی خواهم کرد.