دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور

«پاول جاول» باید فیلمنامه ای برای فیلم کارگردانی به نام «فیتز لنگ» بنویسد، اما در این بین رابطه او و همسرش بهم میخورد ...

«پاول جاول» استخدام شده است تا فیلمنامه ای برای فیلمی بنویسد که قرار است توسط «فیتز لنگ» کارگردانی شود، اما در این بین رابطه او و همسرش بهم میخورد و...

» پل ژاوال « ( پیکولى )، نمایش‏نامه ‏نویس جوان که پیش‏تر فیلم‏نامه ‏ى موفقى نوشته است، دعوت مى ‏شود تا تدوین فیلم‏نامه ‏ى نسخه‏ اى از » ادیسه « به کارگردانى » فریتس لانگ « ( لانگ ) را در استودیوهاى چینه‏چیتا به عهده بگیرد.

جرمی پروکاش، تهیه‌کننده آمریکایی، یک کارگردان مشهور اتریشی را استخدام می‌کند تا فیلمی بر اساس اودیسه هومر بسازد.

پل جاوال نویسنده ای است که استخدام می شود برای ساخت فیلمنامه جدید در مورد اولیس تجاری تر فیلمنامه ای بسازد ، که قرار است توسط فریتز لنگ کارگردانی شود و..

ازدواج پل جاوال فیلمنامه نویس با همسرش کامیل در حین تولید فیلم از هم می پاشد و زمانی که او با تهیه کننده وقت می گذراند. تضادهای لایه ای بین هنر و تجارت به وجود می آید...

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

چند فیلم وجود دارند که نمی‌توانند واقعاً در یک بخش ساده گنجانده شوند و کلمات ساده نمی‌توانند آنچه را که در واقع درباره آن هستند بیان کنند. در یک کلام، من فکر می کردم «تحقیر» عالی است. در چند کلمه به همین ترتیب دوست داشتنی و تاسف بار بود. این فیلمی است که من واقعاً به آن نیاز داشتم و معمولاً وقتی لازم است چیزی را دوست داشته باشم، دوست ندارم. این بار بیشتر از آنچه که باید دوست داشته باشم ترجیح دادم، با این حال، آن را گرامی می داشتم! اجازه دهید مهره ها و پیچ ها را بپوشانیم و پس از آن به بخشی از اجزای معرف بیشتر و بخشی از درک من می پردازیم. بازی خوب است، با Palance که به طور تکان دهنده ای یک بازی خوب و مجموعه ای از یافته های واقعاً خارق العاده در میشل پیکولی و بریژیت باردو است. آنها با هم علم باورنکردنی داشتند، علیرغم این واقعیت که شخصیت هایشان عموماً به علم نیاز داشتند. همچنین در مورد آن موسیقی چه می توان گفت؟ تقریبا شروع کننده اشک بود. مواقعی در سراسر تصویر وجود داشت که ظاهر می شد و من به این فکر می کردم که آیا باید چیزی را در آن نقطه احساس کنم یا خیر. این یک موسیقی قوی بود و در تمام یک تن از فیلم پخش شد. بیش از حد بازی کرد، شاید؟ با در نظر گرفتن همه چیز، آنقدر عالی بود که نمی‌توانم خودم را مجبور به گفتن آن کنم، هر چند حدس می‌زنم که قابل تصور باشد. دعوا وقتی جری پیشنهاد داد که او را به تنهایی در وسیله نقلیه ببرد. جری به وضوح برای کامیل داغ بود و فکرش برای اینکه باید از دیگران با او دور باشد کاملاً مزخرف بود. که پل پاسخ داد، "اوه مطمئنا جری، من به سادگی سوار تاکسی می شوم". بیا رفیق، تو همسرت بلوند زیبایی هستی و این مرد پر زرق و برق، مطمئن و باشکوه، که تو نمی‌توانی او را درک کنی، او را تنها می‌برد و تنها چیزی که می‌توانی بگویی این است، "مطمئنا، چرا که نه". در حال حاضر، باز هم، آیا واکنش اجتناب ناپذیر کامیل به دلیل انتخاب پل، چنین اقدامات شدیدی را ایجاب می کند؟ در پایان روز، هنگامی که پل ترجمه خود از ادیسه هومر را نقل می کند، بعداً مشخص می شود که او واقعاً این کار را انجام داده است زیرا به دیگری مهم خود اعتماد داشته است. او می دانست که او را تضعیف نمی کند، بنابراین او هیچ مشکلی نداشت که به او اجازه دهد با جری تنها برود. این شرایطی است که من می‌توانم این دو دیدگاه را ببینم، بنابراین، فیلم برای من کار می‌کند، با توجه به این واقعیت که مجادلات آنها عموماً قابل تأیید به نظر می‌رسد. من می توانم دو طرف را ببینم، بنابراین هر یک از پرس و جوهای پل و هر یک از فعالیت های کامیل، به هر حال، تا حدی منطقی به نظر می رسد.

باید بگویم که واقعاً از خودم راضی بودم. برقراری ارتباط بین پل، کامیل و جری و اولیس، پنه لوپه و پوزیدون. بدیهی است که همه چیز برای شما پخش شده است، بنابراین اینطور نیست که شما نیازی به مطالعه The Odyssey داشته باشید. من به همین ترتیب (و دروغ نمی گویم) شباهت باردو به آنا کارینا (همسر واقعی گدار) را هنگام پوشیدن مدل موی تیره متوجه شدم. راستش را بخواهید، حتی از آن نقطه من این پیش‌فرض را مطرح کردم که کامیل در انتها از رویارویی با گدار می‌گفت: «آن عوضی را بگیر!». در حال حاضر می توانم بگویم که گدار ارزیابی فوق العاده بالایی از خانم ها نداشت و در بیشتر موارد او تصور می کرد که آنها به شدت عجیب و غریب و دشوار رفتار می کنند و شاید برای آنها تحقیر خارق العاده ای داشت یا شاید فقط یک مورد خاص. واضح است که در اینجا، گدار طرف پل را می گیرد و فعالیت های او را کمرنگ می کند و نارضایتی ها و شیوه مضحک رفتار کامیل را افزایش می دهد و پس از آن او را به خاطر مجرد بودن او می کشد. به همین ترتیب می‌توانید به عکس‌های دوربین نگاه کنید، به وضوح عکس‌هایی که از کل صحنه در اتاق زیر شیروانی گرفته شده‌اند، زمانی که این دو در سطح رقابت خود هستند. گدار مدام ما را به شرایط سوق نمی دهد، با این حال، عموماً به ما اجازه می دهد از طریق ورودی ها نگاه کنیم، گویی که به دنبال یک درگیری واقعی هستیم - شاید رویکرد او برای گفتن، "این بیش از حد فیلم است، به زندگی من - نگاهی بینداز».

گودار نیز به همین ترتیب به نظر می‌رسید که تلاش می‌کند چیزی بگوید، به روشی که شما پل را داشتید، نویسنده‌ای که می‌توانست ترجمه‌های آثار هومر را شکل دهد و عباراتی درباره دانته را درک کند، اما نمی توانست احساسات همسرش را رمزگشایی کند. شاید او می‌خواهد بگوید درک خانم‌ها سخت است؟

می‌خواستم تک تک ویژگی‌های تحقیر را درک کنم. در حالی که مطمئن هستم که هر ویژگی را درک نکرده‌ام، تصور می‌کنم در کل آن را به خوبی بلعیده‌ام و بیشتر آن را درک کرده‌ام. این ضربه "Breathless" و "My Life to Live" از آب بیرون آمده است. من اخیراً کارم را تمام کرده‌ام و می‌توانم بگویم، واقعاً نمی‌توانم خود را نگه دارم تا یک بار دیگر آن را ببینم و سعی کنم تعداد بیشتری از قطعات منحصر به فرد را در جای خود قرار دهم.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

از میان فیلم‌هایی که من از ژان لوک گدار، رئیس موج نوی فرانسوی دیده‌ام، بهترین فیلم او نفرت (Les Mépris) محصول 1963 است که توسط گدار از رمان Il Disprezzo نوشته آلبرتو موراویا تنظیم شده است، که به انگلیسی با نام The Phantom Around Early Early بعد از ظهر توزیع شده است. . این ادعا را نباید به عنوان تأییدی بر اهمیت تلقی کرد، زیرا اگرچه این بهترین فیلم اوست، صرف نظر از تقلید بی عیب و نقص از روش میکل آنجلو آنتونیونی در تصویربرداری از صحنه های عریض و علاقه به طرح های رسمی، فیلمی باورنکردنی نیست. ، فیلم نشانی از حمل و نقل ماورایی و پیشروی داستانی را که بر بهترین آثار آنتونیونی مانند La Notte یا Blowup تأثیر می گذارد، از دست می دهد. در صورتی که آنتونیونی بمب‌افکن‌تر بود و کمتر منبع افکار بود، او اسکورن را می‌ساخت. با در نظر گرفتن همه چیز، تحقیر وحشتناکی نیست، و کنترل عجیبی بر تماشاگر اعمال می‌کند، بسیار فراتر از نگاه برهنه به یک گربه داغ، جوان و غیرقابل توصیف بریژیت باردو. رائول کوتارد، فیلمبردار سینما، در حالی که آشکارا تحت تأثیر فیلم L'Avventura آنتونیونی قرار گرفته است، البته در انواع مختلف، به ویژه در صحنه‌های کاپری، در خانه معروف مالاپارته، مملو از پله‌های گوه‌ای و سنگی و برآمدگی‌هایی که از اقیانوس بالا می‌روند. برخلاف بخشی از فیلم‌های قبلی و ظاهراً شلخته‌تر گدار، واقعاً توانایی داشت. پیرنگ تکنیکالر محدوده قرمز، زرد، سفید و آبی نیز با موفقیت برانگیخته شده است تا به فیلم ظاهری امروزی‌تر از فیلم‌های معاصر متعدد بدهد و همچنین علی‌رغم ناقص‌هایش در فیلم Contempt‌نامه و ذهنیت‌ها به روزتر و بالغ‌تر است. . کوتارد نیز از نماهای عریض سینماسکوپ به نام فرانچسکوپ در این اثر استفاده می کند، زیرا شخصیت ها به طور مداوم و کنجکاو در لبه های صفحه نمایش داده می شوند. یکی دیگر علاوه بر استفاده از فلاش بک و فلش فوروارد به عنوان صداپیشگان سرگردان است، زیرا این کار با موفقیت ذهنیت های فارونزال شخصیت ها را به نمایش می گذارد. یک نکته منفی مهم، هر چه باشد، امتیاز ژرژ دلرو است. سوژه اصلی به صحنه‌های نامناسب تبدیل می‌شود و غالباً حسی هیجان‌انگیز به آن اضافه می‌کند که عملاً مضحک است. به همین ترتیب بالا می رود و ناگهان قطع می شود، یا هر ارتباطی با صفحه نمایش برقرار می شود، و هر مورد استفاده از آن به طور مداوم اثر آن را ضعیف می کند. در این گفتمان، استام ادعا می‌کند که موسیقی به عنوان تأکید بر دقایق هیجان‌انگیز و به‌علاوه قابل توجه استفاده می‌شود، اما اساساً چنین نیست. مهار نشده و بی اثر است. بدون شک، گدار ورنر هرتزوگ با موسیقی متن فیلم نبود.

این نوع آنومی خلاقانه- در کنار آن در بخش‌های مختلف فیلم، ممکن است بسیاری از کارشناسان کسل‌کننده را برانگیزد، هرچند کار فوق‌العاده‌ای برای جوان نیست. که چنین خرس. مقدار زیادی از آن بدون قید و شرط در فیلم Contempt رها شده است، و آنچه که حل شده است اساساً آنقدر جذاب نیست، زیرا تماشاگر هرگز به اندازه کافی برای فکر کردن به شخصیت ها به اندازه کافی اجازه نمی دهد. از این نظر، گدار به اندازه تعداد قابل توجهی از فیلم‌های وحشتناک هالیوود، به تماشاگرانش «تحقیر» می‌کند، و به نظر می‌رسد تحقیر حقه‌های مادی تولیدکننده آن‌ها را محکوم می‌کند. در هر صورت، این بهترین فیلم او در معاشرت با گروهی از مردم است، بیشتر از آن اثر انعکاسی 1963 در تولید فیلم، فیلم 8½ فدریکو فلینی. علیرغم این واقعیت که Disdain فیلم فوق العاده ای نیست. همچنین به اندازه کتاب «لا نوت» آنتونیونی و «صحنه‌هایی از ازدواج» اینگمار برگمان به یک اظهارنظر درباره ازدواج نزدیک نیست. این وقفه مختصر، به ویژه، نمی تواند به اندازه گیری برگمان باشد و اگر نخبگان روشنفکر بارگیری می کنند، عملی نمی شود.

کسی به این فکر می کند که اگر گدار تمام فیلم های بزرگ تر مالی را انجام می داد، چه اتفاقی می افتاد. دقت در ملاقات با فرضیات دیگران او را مهار کرد و تمایلات خودارضایی او را مهار کرد. متأسفانه، او در هیچ مقطعی در آینده به این حد استاندارد نرفت، چیزی که بیشتر اوقات به صنعتگری لعنت می‌فرستد که در مورد هر یک از فیلم‌های هالیوودی سی سال اخیر فکر می‌کند، یا آن چیک لایت را که شما مطالعه می‌کنید. که به‌طور پراکنده می‌تواند به یک صنعتگر «حاشیه‌ای» کمک کند، با خیال‌پردازی‌های بلندبالایی و شیوه‌ای خالی از تفکر، در عظمت شفاعت کند. بدون آن، گدار فقط گدار است، و نفرت فیلمی فوق‌العاده است که بی‌تفاوت و سست است، جایی که هیچ اتفاقی نمی‌افتد. پر از مانکن هایی است که هیچ وجودی از خود ندارند. این یک نمایش پنجره دوست داشتنی را ایجاد می کند، اما پس از اینکه همه چیز را وارد کردید، به سرعت به سمت پایین می رود.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

10 سال تماشای فیلم پویا برای من طول کشید تا خاطره انگیزترین گدارم را ببینم و در حال حاضر همچنان ذهن همه را با آنها به باد می دهم. من این را چند روز قبل دیدم، اما نتوانستم دلیل خود را برای شروع به بررسی چیزی در مورد آن پیدا کنم. Scorn خود را به عنوان یک فیلم بیشتر از نفس تنگی می شناسد، و حواسش به فراداستانی است که بیرون از بدنه فیلم شناور است و هدف نهایی آن دیدن مکانیزم های آن است. روش کار منطقی است، بین فریتز لانگ، رئیس فوق‌العاده مورد تایید و جک پالانس، فیلم‌ساز بداخلاق کنترل‌کننده، بین این دو، فیلمی درباره یک فیلم در تلاش است شکل بگیرد. مسئله برای من در اینجا بیان گدار است، آیا او می‌گوید که سرگرم کننده است یا می‌گوید شدیداً یا هر دو به طور همزمان؟ وقتی از جک پالنس می‌خواهد بگوید "من خدایان را دوست دارم" یا "هر بار که باد صنعتگری را می‌گیرم، دفترچه چکم را بیرون می‌آورم" آیا تا به حال از این خط عبور کرده است؟ همچنین، وقتی از فریتز لانگ می‌خواهد بگوید که "کافی است خدا را در نزدیکی خود احساس کنیم" یا اینکه باید به تصوری عینی از جهان برگردیم، همانطور که او به همین ترتیب می‌خندد؟ ممکن است او فقط احساس کند که فیلم چیزی فراتر از تقلید است، سعی می کند با چیزی شوخی نکند، علاوه بر این که مهارت می تواند زندگی یا عکس آن را تقلید کند، اما شاید این دو فقط با حضور یا عدم ظاهر شدن از بین رفته باشند. یک دوربین.

من ویژگی های علمی فیلم را به عنوان فعالیتی در مورد آنچه که فیلم می تواند باشد، دوست دارم. من استفاده از یک فیلم در مورد یک ابزار فیلم را دوست دارم، زیرا زندگی را بازتاب می دهد، اما شاید خیلی صریح باشد، یا به صراحت، تا آنجا که ممکن است نگران باشیم، زندگی نیست، اما زندگی تا آنجا که ممکن است از دوربین نگران باشد. در هر صورت، با فرض اینکه گدار در تقلید از جذابیت زور یا مهارت غافل شود، با فرض اینکه هر دو امیال بی معنی هستند، در مورد فیلم خودش، داستان خودش در مورد ترک محبت زوجی چه می گوید؟ دو روزنامه‌ای که از فیلمی که فریتز لانگ برای جک پالانس برنامه‌ریزی می‌کند، می‌بینیم، قصد دارند بی‌معنا به نظر برسند، تا اختراع کار را کشف کنند، با این حال آیا نباید چیزی در مورد نماهای او از مجسمه‌های قدیمی یونانی، و شانس‌های دور از دسترس او برای افراد بیان کرد. قدم زدن و صحبت کردن؟ با فرض اینکه صنعتگری یک بی تدبیری است، در مورد تعقیب گدار در هر صورت چه می گوید؟ این ناهماهنگی شدید برای من فقط به گدار می رسد.

یا صحنه ای در فیلم Contempt که در آن یک خواننده بی فایده جوان برای حمایت از جک پالانس نسخه هولناکی از آهنگ معروف ایتالیایی ارائه می دهد. مانند روزنامه‌های فیلم فریتز لانگ، به نظر می‌رسد گدار بسیار سریع توجه را به هنرهای افتضاح در دیگران جلب می‌کند و کار را به سخره می‌گیرد. پاول و پرسبرگر در «کفش‌های قرمز» به عنوان آینه‌ای برای زندگی عمل می‌کردند، با این حال از کاردستی لذت بردند، گدار دوباره آن را خم کرد. چیزی که برای من نگران کننده است این است که وقتی همسر به بریژیت باردو اجازه می دهد تا با جک پالانس سوار خودروی عجیب و غریب شود و او با او بلند می شود، گدار یکی از ده بهترین برش تاریخ سینما را به ما می دهد. او قطع می کند و من می توانم در هر لحظه فکر کنم و همچنین احساس کنم که یک دنیا نابود شده است. او که عملاً از صمیمیت نزدیک آن ثانیه خجالت زده بود، باقی مانده فیلم را در شوخی و عجیب و غریب سپری می کند. در واقع، این همان چیزی است که حتی پایان آن تکرار می‌شود، جایی که گدار سرنوشتی خیال‌انگیز را برای انتخاب بی‌احتیاطی‌های درام انسانی می‌خواند.

عنوان فیلم دو مفهوم پیدا می‌کند.

اینها همه سوالاتی بود که من در پشت سرم داشتم، با این حال در حال حاضر دلیل خود را دارم. فیلم با تزریق دوربینی که به سمت ما می آید آغاز می شود. در نهایت، مدیر تابه دوربین را به سمت ما نشانه رفت. تائو به ما این امکان را می‌دهد که بدانیم وقتی به جهان نگاه می‌کنیم، جهان به ما نگاه می‌کند (نیچه فقط جنبه منفی آن را به ما داد). گدار معتقد است که ما باید دوربین او را بررسی کنیم، اما من این تمایل را دارم که او معتقد نیست دوربینش باید ما را بررسی کند. دیدگاه او در مورد یک جهان برای گنجاندن گسترش نمی یابد، بلکه به یک مرحله محدود می شود. تصویری وجود دارد که در آن باردو در برابر آسمان آبی در بالاترین نقطه عمارت کاپری ترسیم شده است، او عکس را ترک می کند و شخص مهمش وارد آن می شود. به طور خلاصه گفتمان فاکنر را که ژان سبرگ به جی پی بلموندو در نفس تنگی، در میان درد و هیچ چیز می خواند، گدار هیچ چیزی را انتخاب نخواهد کرد.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

«Le Mepris» («تحقیر») تلاشی از ژان لوک گدار برای استفاده از یک سازمان و نوآوری سینمایی «به روز» برای سال 1963، زمانی که فیلم ساخته شد، است. وقتی گدار پیکربندی صفحه نمایش و فیلمی را که عموماً برای فیلم‌های پرفروش قابل تأیید یا فعالیت‌های پرتجربه بالا ذخیره می‌کند و بازیگران برجسته‌ای از جمله بریژیت باردو در اوج ادعای جنسی خود، چگونه واکنش نشان می‌دهد؟ او فیلمی درباره افرادی می‌سازد که فیلم می‌سازند و در مورد جدال بین فیلم‌های باکیفیت و فیلم‌های تجاری استودیوهای بزرگ، بین سینماتوگرافی به عنوان صنعتگری و فیلمبرداری به عنوان تجارت. چهره یک داستان عاشقانه بمباران شده است، روایت جدایی یک ازدواج. ما آشکارا دستوری داریم که به عنوان «فیلم در فیلم Contempt» شناخته می‌شود (حتی می‌توانم بگویم «فیلم در فیلم Contempt در فیلم Contempt») اما اینکه چگونه برنامه‌ریزی شده است، مرا به این فکر می‌کند که بسته‌بندی بیرونی چیست و کدام بسته‌بندی درونی. گدار در حال انجام یک بازی علمی جذاب با ناظران است، با این حال این بازی تضمینی برای ایجاد احساسات نیست.

اگر سازندگان فیلم انتظار داشته باشند ساختاری بسازند که بریژیت باردو را در آن نمایش دهد، در آن زمان می توان گفت که این بازی برجسته خواهد بود. تصویری از برتری در فیلم Contempt اروپایی، می توانم با توجه به دیدگاه زمان سپری شده بگویم که گدار موفق شد. «Le Mepris» شامل برخی از شکوفایی‌های مشهور باردو (همانطور چند عکس ثابت) است که برای هر مجموعه یا مونتاژی که به شخصیت‌های افرادی که آن زمان را تجربه کرده‌اند یا حال را تجربه کرده‌اند، به یاد می‌آورند و به افرادی که بعداً نماد آن زمان بودند، بازمی‌گردد. الهه زن دوره . ویژگی های بازیگری او، به اندازه او، در تحقیر برای من آشکار نشد. آیا می توان تصور کرد که گدار انتظار داشت شخصی را بسازد که راز ابدی زنانه را با جذاب ترین بسته بندی بالقوه در بر بگیرد؟ راز به پایان رسیده است و با توجه به این واقعیت که باردو همدست میشل پیکولی است، که فاصله زیادی با ماندن در سایه او دارد، می‌تواند در خاطره‌انگیزترین کار خود روی پرده حضوری دلپذیر و گویا داشته باشد، حتی خیره‌کننده‌تر است. . تطابق بین این دو و طرح نوستالژیک که اساساً به پوششی می‌پردازد که در هر صورت، محتوای فیلم کاملاً از قلم افتاده است.

گدار احتمالاً به چیزی متفاوت علاقه داشت، به طور خاص، با بازگویی دنیای سرگرمی، در مورد افرادی که تلاش می‌کنند کار درست کنند، پیشنهاد کرد که افرادی که به دسته چک اشاره می‌کنند فقط از دستاوردهای تجاری (و احتمالاً همسران دوست‌داشتنی‌شان) الهام گرفته‌اند. او برای این کار، رئیس مشهور فریتز لانگ را به خدمت گرفت که نقش خودش را در اینجا به عهده می‌گیرد، یک سازنده خارق‌العاده دهه 30 که تا دهه 60 زندگی می‌کرده است، سوار بر افسانه خود می‌رود و برای نبرد استقامتی با فیلمسازان مادی‌گرا و ناآگاه می‌جنگد. این یک کار رکوردی است که لانگ با بی زحمتی و جذابیت انتظارش را دارد. در هر صورت، هر یک از پنج شخصیت فیلم، شیوه ای جایگزین برای بازی دارند، که به تصور مجموعه ای ناکافی می افزاید. گدار در حال آزمایش است. دوربین مناسب برای نمایشگرهای معتبر برای صحنه های داخلی و مبادلات خصوصی استفاده می شود. موسیقی متن روایت‌های فوری «نوول واگ» را با موسیقی ویولن فضول‌آمیز فیلم‌های سینمایی دهه 40 ترکیب می‌کند، و به طور کلی فیلم 50 سال پر دردسر را پشت سر گذاشته است، و گهگاه تبادل‌ها غیرقابل درک است.

فیلم موجود در فیلم Contempt داستانی درباره اربابان یونان قدیم است. به طور کلی، "Le Mepris" قرار بود داستانی باشد که با تصویر الهه بریژیت باردو سفارشی شده باشد، با این حال گدار فیلم را به نمایشی از فیلمبرداری آن زمان و ارتباطات بین خویشاوندان خود تغییر داد. احساس من قبل از صنعتگری متوسط ​​و مغزی امروزی اینطور بود. من آن را دریافت می کنم و انتظارات نویسنده را در نظر می گیرم، منطق من آزمایش شده است که عالی است، اما تمایلی وجود ندارد.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این به احتمال زیاد گدار شماره یک من است که تاکنون دیده ام. این به دلیل تنوع خوش طعم و CinemaScope گسترده نیست که در آن فیلمبرداری شده است، نه با توجه به ظاهر عمومی بریژیت باردو، و نه به دلیل اجرای بیش از حد انحرافی توسط جک پالانس - با این حال، این چیزها بدون شک نقشی در من دارند. لذت اصلی در فیلم Contempt نه، اشتیاق من برای فیلم از جای دیگری سرچشمه می گیرد، جایی دورتر، تاثیرگذارتر. این احتمالاً بالغ‌ترین بزرگسالی است که گدار تا حدودی در چشم من بوده است.

عشق من به تحقیر عموماً به دلیل تأیید صریح، علاقه و قدردانی از نیروی فیلم است. . از این نظر مانند همه فیلم‌های گدار است، زیرا همه چیز از بادگیر گرفته تا پیرو لو فو تا حد زیادی نگران این بوده است که به مردم یادآوری کنند که در واقع در حال تماشای یک فیلم هستند، اما این یکی کاملاً منحصر به فرد است. به نظر می رسد که این امر باید در سطح دیگری کاملاً جدا از اقدامات فرمالیستی یا حتی تخیلی انجام شود. در تمام مدت، با تیتراژ آغازین توصیف شده و حرکت تدریجی به سمت دوربین که در نهایت به فیلمبرداری از جمعیت می رود، درباره ایده ذهنی فیلم است. با این حال، این به صراحت از طریق بحث‌های جری، پل و فریتز لانگ بیان می‌شود، مسیر و تصمیم‌های خلاقانه گدار نیز این موضوع را کاملاً روشن می‌کند.

یکی از جذاب‌ترین چیزها، تا جایی که ممکن است من باشم نگران، در مورد فیلم بررسی تفسیر آن است. نه صرفاً تفسیر زبان - گرچه این یک بخش حیاتی است، با ترجمه های اشتباه مداوم فرانچسکا چند دیدگاه ذهنی جذاب را ارائه می دهد - اما علاوه بر این، ایده تفسیرهای کتاب به فیلم را نیز به همراه دارد. داستان اصلی در مورد یک نسخه واقعی از ادیسه است، و مسائل متعددی که درون آن وجود دارد. هر یک از سه ضلع مثلث ساخت فیلم سازنده، رئیس، نویسنده احساسات متفاوتی نسبت به اهمیت اصیل حماسه هومر دارند و این دلیلی است که بین آنها دعواهای زیادی وجود دارد. این نوع تفسیر در فیلم Contempt واقعی بازتاب می یابد، زیرا واقعاً بر اساس رمانی از آلبرتو موراویا بنا شده است. در هر صورت، این چیزی نیست جز یک تنوع استثنایی اختصاصی، و پیشرفت‌هایی که گدار در رمان انجام می‌دهد تا با ابزارهای تخیلی‌اش مطابقت داشته باشد، به نظر می‌رسد که با مسائلی که قبلاً ذکر شد، فریتز با تنظیم «ادیسه» مقابله می‌کند. مطمئناً، خود گدار باید قابل مشاهده باشد تا در شخصیت های فریتز و پل منعکس شود (قبلی که افکار گدار در مورد فیلم را بیان می کرد، و آخرین گزینه که به نگرانی او از فروش به طمع شرکت ها می پردازد). بنابراین، جری نماینده سازندگان بسیار نفرت‌انگیز او بود و کامیل نماینده آنا کارینا، همسر و زن رانندگی مداوم گدار. این شاید خصوصی‌ترین فیلم او باشد، و این آن را جذاب‌ترین فیلم او می‌کند.

اگرچه من آن را به عنوان یک فیلم ایده‌آل نمی‌بینم. ترجیحات، با این حال من نیاز آن را درک می کنم مطمئناً یک مورد عالی است و تمایلی به ترک من به این زودی ندارد. علاوه بر این، در هر صورت، تعداد زیادی بریژیت باردو در معرض دید قرار گرفته است. مثل یک تن

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

گجت "فرم = محتوا" گدار دلیل شماره یک من برای یک فیلم کامل نیست، با این حال رائول کوتارد، فیلمبردار (A session de souffle, Alphaville, Week End, Z, Jules et Jim) یکی از بهترین فیلم های سینمایی است. زمین و این اثر هنری (تنوع) اوست. چرا این شخص در روایت «رؤیاهای نور» (1992) نیست؟ «جمعه بزرگ طولانی» (مکنزی، 1978) به همین ترتیب از لحن‌های اساسی استفاده می‌کند: تمام فیلم به طور مداوم آبی، قرمز، زرد و سبز در لبه است. در اینجا قرمز، زرد، آبی و سفید هر جا که 2 b درک شود (و همچنین چهار گویش مجزا) وجود دارد. Le Mépris از آن دسته فیلم هایی است که فیلمبرداری آن از همه چیز بهتر است. بسیاری از برداشت‌های فوق‌العاده طولانی (که عموماً کاستی‌های بازیگران را نشان می‌دهند) دوست‌داشتنی هستند و باید در وسیع‌ترین صفحه‌نمایش قابل تصور یافت شوند، زیرا کوتارد کل صفحه را برای قطعات و نورپردازی عالی در بر می‌گیرد. میشل پیکولی (در داستان، یک مقاله‌نویس بی‌نظیر که باید محتوایی را که فریتز لانگ برای جک پالانس هماهنگ می‌کند، دوباره کار کند) قطعاً در اینجا بهترین عملکرد را دارد. باردو مثل همیشه با اخم نقش می بندد:- (

Le Mépris فیلمی درباره ساختن فیلمی از ادیسه هومروس است: ما تعداد زیادی مجسمه یونانی می بینیم و روش های مهم استدلال خود را می شنویم. که احتمالاً گدار حتی خود به اهمیت آن پی نبرده است. هنرمندان باید آنها را از روی یک مقاله مطالعه کنند (مانند فیلم وحشتناک آخر هفته) به این دلیل که آنها هیچ سرنخی از آنچه در حال بحث هستند ندارند. تحقیر شماره 1 من گدار است. کاملا غیرمنتظره از کار بزرگ او در جلسه سوفله اوست. : برای مثال آلفاویل یک حس غیرعادی در فیلم Contempt نوآر ایجاد کرد، آخر هفته بسیار اکتشافی بود. لو مپریس متأسفانه برخی از موسیقی های دوست داشتنی (غم انگیز) را با شروع یک بار دیگر و بارها، بدون اینکه داستان واقعاً دنبال آن باشد، کشت. احساساتی که باید احساس کنیم در گروه وجود ندارند و این که داستان اصلاً به ادیسه نزدیک نیست و پیام‌های غرورآفرین دیر یا زود شروع به ایجاد مزاحمت می‌کنند. فریتز لانگ به چه دلیل در فیلم Contempt حضور دارد؟ به چه دلیل گدار تصور می کند که می تواند به رؤسای فیلم (لنگ، گریفیث، چاپلین و غیره) برسد؟ به چه دلیل باید متن «il film e un invenzione senza avvenire» اثر لویی لومیر را ببینیم؟ به ما بگو، گدار، به ما بگو! آنچه به طور قابل توجهی مشکوک تر است این است که گدار دو فیلم لانگ در مورد ببر فون اشناپور را ستود، در حالی که آن ها به وضوح باورنکردنی نبودند. حدس می زنم گدار واقعاً معتقد بود که لنگ باید با او کار کند یا چیزی شبیه به آن.

در نهایت، «8 1/2» (فلینی، 1963، به همین ترتیب نگران استراتژی مبتکرانه ساخت فیلم بود) به طور قابل توجهی بهتر است. و تماشای آن لذت بخش تر است. گدار به سمت نمادهای فیلم حرکت نمی کند (خوشحالم که جرات نکرد به کوبریک، آیزنشتاین، بونوئل یا کوروساوا توجه کند)، با این حال «le Mépris» فیلمی دوست داشتنی با نمادگرایی فوق العاده زیبا و در عین حال موسیقی دلنشین است.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

نه، من واقعاً فردی نیستم که همه چیزهای فرانسوی و «قدیمی» را دوست داشته باشم. در واقع، من بیش از حد به ژان لوک گدار علاقه ای ندارم و واقعاً فیلم های او را به طور کلی دوست ندارم. تحقیر به هر حال فیلمی بود که تقریباً به طرز ناامیدانه ای شیفته آن شدم.

در تمام واقعیت و قابل اعتماد بودن، من کاملاً تحت تأثیر سبک و رویکرد فیلمش قرار گرفتم. جلوه های بصری آن نفس گیر بود و سوژه آن نیز واقعاً استثنایی و باورنکردنی بود. این یک نوع شرمساری است که فیلم تا حدی من را در قسمت مرکزی خود از دست داد و پایان آن نیز مطمئناً به اندازه شروع آن خارق العاده نبود، اما به طور کلی این فیلمی است که من واقعاً به آن احترام می گذارم و می توانم درباره اش مثبت باشم.
البته این یک فیلم خلاقانه است، اما چیزی که در مورد آن دوست دارم این است که به طور کلی ساخت صلح آمیز و بی تکلف است. در هیچ نقطه ای با هیچ نوع بی نظمی بیش از حد نمی شود و در تفکر دوم واقعاً به همان اندازه که لازم است زمان می برد تا به طور نامحسوس زمان را با شما به اشتراک بگذارد که تحقیر در مورد چیست.

فیلم واقعاً شبیه یک بوم متحرک است. به همین ترتیب با توجه به تنظیمات و کار دوربینی که فیلم از آن استفاده می کند. این دوربین از راه دور پر شده است، که در آن دوربین هر چند وقت یک بار به آرامی حرکت می کند، اما هرگز به سمت سوژه های خود حرکت نمی کند. این یک فیلم فوق‌العاده انتزاعی و توجه‌کننده است که همه چیز را از راه‌های خوب می‌بیند و از کلوزآپ یا برخی شیرین‌کاری‌های فیلم دیگر برای نشان دادن یا تأکید بر احساسات خاص استفاده نمی‌کند. من کاملاً فیلمبرداری را دوست داشتم و نه به دلیل استفاده از رنگ‌های پر انرژی.

تحقیر را تقریباً مسحورکننده می‌کند و شما را کاملاً جذب می‌کند. با توجه به روش‌شناسی فیلم و به طور کلی، فیلم در روش روایت، شما مجبور هستید به طور مداوم به تمرکز خود ادامه دهید، که شما را حتی بیشتر به فیلم واقعی می کشد. در هر صورت، وقتی خیلی کم اتفاق می افتد یا گفته می شود، در واقع احساس می شود که در تحقیر فضلی اتفاق می افتد و من بدون شک این را یک فیلم طاقت فرسا نمی نامم.

فیلم در تاریخ در حال حاضر یکی بسیار منحصر به فرد برای راه است که ستاره های رئیس باور نکردنی فریتز لانگ در آن، که در حال بازی خودش است. او احتمالاً به آن کمک کرد و رئیس ژان لوک گدار را در ذهن داشت، زیرا لانگ هرگز در هیچ چیزی حضور نداشت. تماشای همه سرگرمی‌کنندگان در این کار که هر کدام به زبان خود ارتباط برقرار می‌کنند، اساساً عالی و سرگرم‌کننده است. فرانسوی، انگلیسی، آلمانی و ایتالیایی به طور مداوم در کل فیلم صحبت می شود، بدون شک بر تمایزات و تفاوت های شخصیت ها تأکید می شود، که همگی افکار خود را در مورد تکمیل یک فیلم هماهنگ فریتز لانگ دارند. علاوه بر نام لنگ، نام بریژیت باردو و جک پالانس نیز باید کنجکاوی افراد خاصی را برانگیزد.

اما تحقیر نه تنها ذهن را تحریک می کند و یک انفجار برای چشم ها است، بلکه به طور موثری نیز عمل می کند. برای گوش باورنکردنی است، به دلیل موسیقی درخشان سبک قدیمی ژرژ دلرو.

یک تجربه نقد و بررسی واقعی!http://bobafett1138.blogspot.com/

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

ژان لوک گدار، یکی از چهره‌های کانونی موج نو در فرانسه، در آخرین بخش دهه 1950 و اواسط دهه 1960، فیلم را با فیلم‌هایی تغییر داد که با فیلم‌های قابل تایید فیلم، سطوح کار پاپ، و طرز تفکر اگزیستانسیالیستی کمونیستی را در قالبی جدید ترکیب می‌کردند. و شیوه خلاقانه نفرت که در سال 1963 ارائه شد، پس از یک سلسله پیروزی‌های خانگی ظاهر شد و در آن زمان پرهزینه‌ترین سرمایه‌گذاری گدار بود، داستانی در صفحه گسترده از ازدواج متزلزلی که ستاره‌های نامی بزرگی مانند بریژیت باردو و جک پالانس را برجسته می‌کرد. با این حال برخی برای تنگی نفس و برخی دیگر بانویی یک خانم است، برای من نفرت به اوج مهارت گدار می پردازد، اتهامی از شرکت خصوصی که به عنوان یک برنامه مالی بزرگ به عنوان سرگرمی به سبک هالیوود شکل گرفته است.

تحقیر پل ژوال (میشل پیکولی) را دنبال می‌کند، نویسنده‌ای تلاشگر که خلاقانه خود را به عنوان فیلمنامه‌نویس برای تبدیل فیلم The Odyssey فاحشه می‌کند تا به او و نیمه بهترش کامیل (بریژیت باردو) کمک کند. انتخاب پل برای آهنگسازی پول نقد، ازدواج این زوج را بدبخت می کند، کامیل از او ناامید شد زیرا نتوانست کاری را انجام دهد که هم برای خودش عمیقاً رضایت بخش است و هم برای آنها پاداش مالی دارد. فیلم با عبور کامیل با ناظر سازنده‌اش جرمی پروکوش (جک پالانس) برای فرار از پل به پایان می‌رسد، صنعتگری که سرانجام بخش‌های بزرگ‌تر سرمایه را از دست می‌دهد.

نمایشگاه‌ها همه جا خوب هستند، از پیکولی در نقش پل حذف شده به باردو در نقش کامیل عاشق به پالانس در نقش مرد نقدی فک مربعی. باید به فیلم‌برداری رائول کوتارد توجه کرد، زیرا در لحن و خلاقیت خود دارای یک خیره‌کننده تصویری است که نقدهایی که توسط صنعتگر ادوارد کانتینر ساخته شده است. مانند فیلم‌های مختلف گدار، Disdain نیز در ساخت و تغییر خود از روشی سرگرم‌کننده و آزادانه بهره می‌برد که گاهی اوقات به‌طور تصادفی در گروه‌های مونتاژی یا احترام به فیلم فرو می‌رود. داستانی که گفته می‌شود، و همچنین مولفه‌های دقیق‌تر و کاوشگرانه‌تر فیلم، وضعیت تحقیر را به‌عنوان یک اثر اساساً لیبرال روشن می‌کند - بمبی که باید در بنیاد فیلم پرتاب شود و سبک خط حمل‌ونقل فیلم‌ها را برای سود حداکثری از بین ببرد.

در نهایت، نمی‌توان ادعاهایی مبنی بر «فروختگی» در گدار مطرح کرد، در حالی که به بنر منحصربفرد Contempt که از جنبه جنسی ستاره بریژیت باردو بهره می‌برد، نگاه می‌کرد، به این دلیل که فیلم اساساً مشابه آن است. انقلابی مانند سایر کارهای کارگردان. برای هر کسی که علاقه ای به موج جدید فرانسه دارد، بررسی مهمی است، دوره زمانی که توسعه - با جمع آوری سرعت ضربه های اساسی آن - به اوج خود رسید. این که گدار از بیشترین کسب و کار خود برای ایجاد توضیحی عمیقاً خصمانه با تجارت استفاده کرد، به عنوان نمایشی از شکوه و جلال او پر می شود.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

ژان لوک گدار آهنگسازی و هماهنگی فیلم فرانسوی Le mépris (1963) را بر عهده داشت. تحقیر در ایالات متحده با عنوان تعبیر شده تحقیر نمایش داده شد.

بریژیت باردو در نقش کامیل جاوال، همسر فیلمنامه نویس پل جاوال، بازی می کند. توسط میشل پیکولی به تصویر کشیده شده است.

جک پالانس در نقش جرمی پروکوش، سازنده آمریکایی شورشی، جورجیا مول نقش فرانچسکا وانینی، همکار، اسکورت و مترجم پروکوش را بازی می کند. داستان فیلم در ایتالیا می‌گذرد، اما از آنجایی که این یک فیلم فرانسوی است، همه به جز پروکوش به زبان فرانسوی ارتباط برقرار می‌کنند.

فریتز لانگ، رئیس فوق‌العاده، نقش رئیس فوق‌العاده فریتز لانگ را بازی می‌کند. در تحقیر او یک عالم فلسفی، جهانی و محقق است. او علاوه بر این به طور استثنایی سازگار است. (با در نظر گرفتن همه چیز، لنگ در صحنه فیلمبرداری مستبد بود. بسیاری از افراد سرگرم کننده با او کار نمی کردند.)

باردو زمانی که فیلم ساخته شد تنها 29 سال داشت. به هر حال، روزهای او به عنوان یک "گربه جنسی" به پایان رسیده است. او به نظر می رسد و رفتار خشن و ناآگاه است. این شغل به او نیاز دارد که لذت فوق العاده ای داشته باشد. من آن را ندیدم. پشت او بارها و بارها نمایش داده می شود و این فوق العاده زیباست. شاید باید آن را به عنوان یک سرگرم کننده پشتیبان در نظر گرفت. در هر صورت، تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، او فقط با این نقش سازگاری نداشت.

من با او و جولی دلپی، که 26، 35، و 44 ساله بود، در تقابل قرار دادم. قبل از سه گانه." او می درخشد - باردو این کار را نمی کند.

مبادله فیلم سنگین و خسته کننده است. "بله، دیروز شما را گرامی داشتم، اما امروز نه." (مرده جدی.) پیکولی یک سرگرم کننده خارق العاده بود، با این حال در تحقیر هدر رفته است. او با کلاه خود تمیز می کند، در حالی که سیگار می کشد. سپس به باردو می گوید: "نیازی به استفاده از آب جدید نیست - من از صابون استفاده نکردم." (یک بار دیگر، شوخی نمی کنم.)

تصاویر فیلم به سرتان می آید. به عنوان مثال، در انبار جاوال، همه چیز به رنگ نارنجی خیره کننده است. در املاک پروکوش در کاپری، همه چیز آبی خیره کننده است. از هیچ جا، یک صندلی نارنجی و یک صندلی آبی را با هم می بینیم. دریافت کنید؟

تحقیر حاوی یک ابزار جذاب است. این واقعاً یک فیلم درون یک فیلم در مورد ساخت یک فیلم است. در نقطه ای که باز می شود، تصویری از گاری باردو را می بینیم که در امتداد جاده ای قدم می زند. بنابراین، گدار به ما اطلاع می دهد که در حال تماشای ساخت تحقیر هستیم. سپس، فیلمی که او می‌سازد - که ما می‌بینیم - با ساخت فیلمی از اولیس با هماهنگی فریتز لانگ گره خورده است. این زیرکانه است، و این چیزی است که من را از رتبه پایین‌تر باز می‌دارد.

من را متحیر می‌کند که تحقیر نقاط قوت را برای امتیاز 7.6 نشان می‌دهد. چرا؟ باید یک فیلم بعدی به نام Scorn از سال 1963 ساخته شود که آنها دیدند و من ندیدم. من آن را 5 ارزیابی کردم و به عنوان یک هدیه به آن نگاه کردم.

دانلود فیلم Contempt 1963 (تحقیر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

قبل از تماشای این فیلم، تحسین قابل توجه آن تا به امروز من را شکست داده است (که به عنوان یکی از بهترین آثار گدار در نظر گرفته می شود)، علاوه بر این اوج بی عیب و نقص باردو است (به طرز غم انگیزی این به یاد ماندنی ترین شانس من برای دیدن فیلم باردو بوده است، بنابراین نه معاینه در دسترس است). با حالتی سجده‌آمیز، فکر کردم گرامی داشتن تحقیر دردسرساز نخواهد بود.

الان، زمان می گذرد و من به تازگی فیلم را به پایان رسانده ام، تمایل من به بیان گذشته است، اما سعی خواهم کرد تلاشم را مطرح کنم. درست است که من اودیسه را نخوانده‌ام (هر چند داستان را می‌دانم)، اما درک داستان به دردسر زیادی نمی‌خورد، زیرا هرگز قبل از تماشای یک فیلم نیازی به بررسی پاس ندارید (مثلاً لازم نیست قبل از تماشای خیابان مترقی [2008] رمان را مطالعه کنید. یک فیلم باورنکردنی باید با مبانی مختلف جمعیت را مجذوب خود کند، باید به عنوان یک ویژگی درونی در نظر گرفته شود. به هر حال، از این سطح، فیلم یک طبقه متوسط ​​است، به این دلیل که زیرنویس‌های چینی که من تماشا کردم چندان دقیق با اهمیت منحصر به فرد آن مطابقت ندارند، و نمی‌توان آنها را سرزنش کرد زیرا ما در کل می‌دانیم که فرانسوی است. (توضیح مشابهی که من نمی‌توانم به طور کامل از Disparagement [1996] قدردانی کنم)، که مرا مجذوب می‌کند تا به آن به عنوان گویش ناشناخته بعدی بعد از ایتالیایی فکر کنم. عجیب است که تحریف علاوه بر این، بخش دلپذیری در خود فیلم است.

این بیشتر شبیه یک اثر دراماتیک است، برای یک نمایشنامه که شاید در مجموع فقط 5 کاراکتر داشته باشد، از جمله خود فریتز لنگ خوب. به نظر می رسد شکی وجود ندارد که داستان یک ادیسه به سبک پیشرفته است، فشار بین یک زوج شیرین بسیار ناتوان است، یک روش رفتاری می تواند خاموشی را به طور غیرمنتظره ای از بین ببرد. شاید انسان گنگ باشد در حالی که لیدی آزمایش‌کننده است (علاوه بر احمق) پس از تماشای فیلم به جرأت انتظار دارم که شاید تحقیر واقعاً انگیزه‌ای باشد برای نگه داشتن این دو حیوان متضاد. باز هم انتظار دارم که اغلب زوج‌های روی کره زمین به طور ناخودآگاه، تحقیر خود را نسبت به نیمه دیگر خود تصدیق کنند، که به تشویق خود کمک می‌کند، توانایی‌هایی مانند درمان ساختگی، زیرا در برخی موارد گذراندن در این دنیای معمولی مشکل‌ساز است. در فیلم Contemptی که برخلاف هنجار است، تمسخر زوج را برای همیشه با یک تکمیل مضحک منزوی می‌کند، زیرا آنها از اجبار نفرت ترکیبی غفلت می‌کنند، ابهام نشان می‌دهد که شاید غیرمتعارف بودن، جذاب‌ترین قطعه انسان بودن است.

فیلمبرداری اساساً به اندازه بدن باردو باشکوه است، همچنین چشم انداز خیره کننده جزیره کاپری، از آنجایی که من اکنون در ایتالیا هستم، عاقلانه است که با دیگر منتقدم از آنجا دیدن کنم.

http: //xingshizuomeng.blogspot.com/