دانلود فیلم Everybody’s Fine 1990 دوبله فارسی بدون سانسور

ماتئو اسکورو یک مامور اداری بازنشته اهل سیسیلی و پدر پنج فرزند است که هر کدام زندگی خود را دارند. او تصمیم می‎گیرد به خانه‎شان رفته و سورپرایزشان کند و بفهمد که چگونه زندگی می‎کنند و در چه وضعی هستند.

"متیو اسکورو" (ماسترویانی)، یک کارمند بازنشسته اهل سیسیل است. او همسرش را از دست داده و پنج فرزند دارد که همگی در مرکز ایتالیا زندگی می کنند. وی تصمیم می گیرد تا آنها را غافلگیر کند و به صورت ناگهانی به دیدارشان برود ولی همه چیز طبق باور ها و تصوراتش پیش نمی رود و ...

ماتئو تصمیم می گیرد برای رفتن به دیدار پنج فرزند خود سفری را به سراسر ایتالیا انجام دهد.

دانلود فیلم Everybody’s Fine 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

متئو اسکورو، مشابه نامش، بی اطلاع است. هم به صورت نمادین و هم واقعی. ماتئو با عینک ضخیم نقطه کانونی خود مراقب جهانی است که به دلیل پیشرفت، درک بصری ناگوار و حقیقت نادیده گرفته شدن بد شکل شده است. متئو که سال‌هاست بچه‌هایش را ندیده است، با دیگر بزرگ خود در سیسیل خداحافظی می‌کند و به منطقه مرکزی ایتالیا می‌رود تا سفری را برای دیدن پنج جوانش آغاز کند. او باید آنها را متحیر کند بنابراین از ترتیبات خود به آنها نمی گوید. با این حال، شگفتی‌های واقعی برای ماتئو کم‌کم است.

ماتئو با سفری که از یک شهر شروع می‌شود و سپس به شهر دیگر می‌رود، با انتظاری خارق‌العاده به هر بچه‌ای نزدیک می‌شود تا تأثیر قابل توجهی که آن‌ها بر زندگی ایتالیایی دارند را ببیند. در هر صورت، زندگی به سرعت بین چشمان متئو برخورد می کند و به او قدرت می دهد که به وضوح ببیند. هر جوانی چیزی را از پدرش که خوب نمی بیند پنهان می کند. زندگی آنها به هر حال آنطور که به نظر می رسد نیست. آنها مأیوس هستند که در موقعیت های فروتنانه یا با ارتباطات خود کار می کنند. در هر صورت، رمز و راز واقعی آنها ضربه ای ویرانگر برای یک پدر جوشان است. جوان ترین کودک، آلوارو، همه چیز را به پایان رسانده است و هیچ یک از دیگران نمی توانند خود را مجبور کنند که حقیقت را به پدرشان بگویند.

در پایان اعلامیه هنری تورناتوره در مورد تفکیک نادیده گرفته شدن، متئو و دو فرزند ماندگار او برای شام ملاقات می کنند. دختران او، نوه ها و مشخصاً آلوارو غایب هستند. این عنصر اصلی زندگی و رضایت ایتالیایی، میز خانواده، در حال حاضر با اطلاع از مرگ آلوارو به رویای بد ماتئو تبدیل می شود.

تورناتوره یک متخصص جانشینی فانتزی است. در تمرین فلینی و ورتمولر، تورناتوره به ما درک عمیق‌ترین احساسات ماتئو از ترس از دست دادن خانواده‌اش از طریق یک فانتزی را می‌دهد. ما می‌بینیم که یک توری بزرگ و تیره با طناب‌های آویزان به سمت پایین اقیانوس سر می‌خورد، جایی که متئو، شخص مهمش و بچه‌هایش مدت‌ها قبل در حال بازی بودند. همانطور که این بادی لیز می خورد، بچه های جوانش را می گیرد و آنها را منحرف می کند، متئو با عجله به سمت آنها می رود اما نمی تواند با آنها تماس بگیرد. او آنها را تماشا می کند که بسیار بالا شناور می شوند. این تصویری از زندگی متئو همانطور که انتظار می رفت عمل می کند زمانی که در پایان فیلم، متئو در یک اتاق کلینیک پزشکی در حال بهبودی از قسمتی است که باید به عنوان مهم ترین نارضایتی از همه رمزگشایی شود - کمبود خانواده.

پس از بازگشت، دوربین در حال بررسی چشم‌های متئو است، زیرا او با نیمی از ظرافت‌های سفر خود به نیمه بهتر خود ارتباط می‌دهد. به هر حال در حالی که محفظه دوربین عقب است، می بینیم که متئو به سنگ قبری که نیمه بهترش پوشیده شده است، خطاب می کند. ماتئو در حالی که به سؤال همسرش در مورد وضعیت بچه‌ها پاسخ می‌دهد، «Stanno tutti bene» (همه خوب هستند) پاسخ می‌دهد.

تورناتوره از ترتیبات رویایی و تجسم خارج از تمرکز استفاده می‌کند. ابهام با ناسازگاری باور نکردنی این عکس‌ها با تمام قدرت یک چکش تخریب به خانه هدایت می‌شوند، در حالی که رئیس، ناظر را از طریق متئو به سفری از لذت‌های مورد انتظار، تجدید و سرخوردگی شدید می‌برد.

رویاهای متئو، ادراک بصری بمباران و غم و اندوه دوستان بی امان او در طول سال های باقی مانده او هستند. تورناتوره تصویری را برای ناظر زندگی به عنوان حقه‌ای از نامحتمل‌ترین منابع ارائه می‌کند - کسانی که بیشتر دوستشان داریم. برای متئو، ناآگاه بودن ایده آل ترین نوع دارویی است که او می تواند انتظار داشته باشد - واقعیتی که در آن استانو توتی بنه وجود دارد.

دانلود فیلم Everybody’s Fine 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

اولین فیلم Guiseppe Tornatore بعد از فیلم درخشان Paradiso قطعاً در زمان ظهور بسیار برجسته بود و حتی هنوز بر روی DVD رایگان نیست. شاید افزایش مه‌آلود بودن لحن{جایگزین ظرافت‌های صحنه‌های اولیه}فیلم، افراد را ناامید می‌کند، اما اکنون که همه ما می‌توانیم فیلم Paradiso را در برش کارگردانی آن ببینیم {به‌جای نوع ساده‌شده و هک‌شده که در ابتدا در سال 1989 ظاهر شد} این دقیقاً نباید غافلگیرکننده باشد.

باز هم ما فیلمی داریم که زندگی را جشن می‌گیرد، اما در مورد بهترین چیز در زندگی و اینکه آیا ما در کل با انتخاب‌های ایده‌آل پیش می‌رویم، پرسش‌هایی را مطرح می‌کند. Everybody’s Fine بر روی یک اجرای کاملاً درخشان توسط یک مارچلو ماسترویانی 70 نفره تمرکز دارد، در شغلی که به او امکان می دهد طیف وسیعی از احساسات، از شادی باورنکردنی تا غم وحشتناک را به او بدهد.

همانطور که قبلا ذکر شد، فیلم از همان ابتدا به طرز عجیبی خوشحالم در حالی که ماسترویانی برای دیدن فرزندانش از رم سفر می کند، تورناتوره چند تصویر سرگرم کننده و واضح از زندگی ایتالیایی {یا بهتر است بگوییم زندگی به طور کلی} را در اختیار ما قرار می دهد. برداشت با کمی اغراق، فلینی را بررسی می‌کند {مفسر دیگری شباهت‌های متعددی را نسبت به فلینی نشان داده است، بنابراین من همه آنها را تکرار نمی‌کنم}. به خصوص فوق‌العاده‌ای است که روان‌رنجور است که از ..... هوایی، نوعی اعلامیه درباره اشتباهات پیشرفت نوآورانه می‌سازد، بدون شک. در واقع، حتی در اینجا، قطعات جدی تری وارد می شوند، مانند یک صحنه رویایی عجیب و در عین حال بسیار نمادین که در چند قطعه نمایش داده می شود و یک ثانیه کوچک ارتباطی فوق العاده که در آن ماسترویانی در اقامتگاهی مشابه است و شب تعطیلات خود را در آن گذرانده و آن زمان را مرور می کند. br/>
همانطور که فیلم جدی تر و عمیق تر می شود، تبدیل به یک تحقیق استثنایی در مورد مردی می شود که احساس می کند گم شده است، با همه چیز ارتباط ندارد، نه فرزندانش، که اساساً به بهترین ها برای او نیاز دارند و در عین حال کاملاً به بهترین شکل برای او نیاز دارند. تحقیر شده توسط او، اما جهان واقعی. این دو جزء در صحنه‌ای واقعاً عذاب‌آور به ترکیب خود می‌رسند که ماسترویانی، تنها و بی‌خانمان، شب را در پرونده‌ای سپری می‌کند و در رویاهای فرزندانش، به‌عنوان فرزندانی اصیل، به سراغش می‌آیند. ظاهراً این تنها با اندکی اعتماد و شادی حل می شود، اما تورناتوره دشمنی را به سمت پایان منتقل می کند که واقعاً باعث می شود به دیدگاه هایمان در مورد شخصیت ماسترویانی دسترسی پیدا کنیم.

همانطور که در مورد {شکل کامل است. از} فیلم Paradiso، و بعداً در The Starmaker و {شاید تا حدی کمتر} Malena, Everybody's Fine نوستالژیک است اما به طرز افراطی. احساسات زیادی وجود دارد، هم برای شخصیت و هم برای ما، اما با احساس اصالت و احساس گسترده تر از زندگی و بهترین چیزی که در زندگی به آن مربوط می شود، تعدیل شده است.

با آهنگی کاملاً آسمانی از انیو موریکونه، از پیشنهاد شادی‌بخش، باروک‌مانند و موضوع «سفر» گرفته تا رقص سه قدمی تاسف‌آور برای «قهرمان»، «همه خوبند» فیلمی خارق‌العاده است. بدیهی است که با این وجود به عنوان فیلم Paradiso عالی نیست، اما ممکن است فیلم های زیادی وجود داشته باشد؟ {هر چند من یک طرفه هستم، زیرا Everybody’s Fine دوست داشتنی ترین فیلم من است!}.