دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور

«جف کاستلو» ( آلن دلون )، آدم کش حرفه ای و تنهایی است که روزی در حین انجام قراردادی، زن پیانیستی ( کتی رزیه ) او را می بیند. قانون آدم کش ها حکم می کند که شاهد را نیز بکشند، اما…

پس از مشاهده شاهدان جف کاستلو ، ضارب حرفه ای ، تلاش های وی برای تأمین مالی برای خود ، او را بیشتر به گوشه ای هدایت می کند.

پس از اینکه جف کاستلو قاتل حرفه‌ای توسط شاهدان دیده می‌شود که تلاش‌های او برای فراهم کردن حقایق او را بیشتر به گوشه‌ای می‌کشاند.

بعد از اینکه هیتمن باتجربه جف کاستلو توسط شاهدان حین جرم دیده می‎شود ، تلاش می‎کند تا مدرکی مبنی بر اینکه در جرم حضور نداشته بیابد. اما این کار مشکلات بیشتری برای وی ایجاد می‎کند و…

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

برای دیدن اینکه "Le Samourai" ملویل چقدر زیبا ، مهیج ، مهیج و حیرت انگیز است ، شناختن آن به عنوان یکی از بزرگترین فیلم های ساخته شده در تاریخ ، بدون شک عالی ترین فیلم ، لازم است همه آنچه را که در مورد آن به شما گفته شده فراموش شود. اگر به شما چیزی گفته نشده باشد ، بسیار خوش شانس هستید. اولین باری که دیدم من هم چیزی نمی دانم ، و این یک مکاشفه بود - من با چشمهای خیز بزرگ از سینما بیرون آمدم - سینما می تواند این کار را انجام دهد ؟! من هر فیلم ملویل را که می توانستم پیدا کنم جذب کردم (تهیه آنها بسیار سخت است) و هر مقاله یا کتابی راجع به او را خواندم. عشق من به شور غیرقابل کنترل تبدیل شد. اما بسیاری از کلیشه ها و حقایق دریافت شده پیرامون کارهای وی و به ویژه این معجزه والا بزرگ شده است.

بارزترین آن وسواس کارگردان با سینمای آمریکا است. اینکه فیلم های او صرفاً ادای احترام به سینمای آمریکا یا ساختارشکنی های سختگیرانه آنهاست. درست است که جف کاستلو لباس کلاسیک فیلم نوآر مک و دربی را می پوشد ، اما حداقل 400 مرد در پاریس نیز چنین می کنند. و درست است که ملویل با قاطعیت افسانه گانگستر را آشکار می کند ، اما از همه مهمتر مردانگی و قدرت آن.

نظریه های دقیق روانکاوی معمولاً در اینجا مطرح می شوند ، این ایده که جف فیلم را "کل" آغاز می کند ، به آینه نگاه می کند. در طول روایت ، او این تصویر خودکفا را از دست می دهد ، در حالی که تکه تکه می شود ، شکسته می شود و توسط آینه ها شکسته می شود ، در پشت میله های زندان گیر می کند (اگرچه اسکناس های نصف شده ای که او در ابتدای کار آگاهانه با آنها بازی می کند ، ممکن است این شرایط را داشته باشد). /> دیگران در مورد فیلم كمتر به عنوان یك فیلم گانگستری اظهار نظر می كنند تا دراماتیزه كردن فلسفه های خاص. برخی جف را به عنوان نمونه ای از انسان اگزیستانسیالیست می دانند ، مردی که وجود ندارد مگر با اعمال خود - سامورایی با صبر و حوصله صحنه های بی پایان جف را راه می رود ، خیره می شود ، برای شغل خود آماده می شود و غیره. مراسم نهایی او آماده سازی برای مرگ او است. همانطور که اگزیستانسیالیسم نشان می دهد ، دوستان ، اهداف اجتماعی و غیره از بین می روند و فرد با سرنوشت خود تنها می ماند.

یا به عنوان بیانگر اخلاق تقدیرگرایانه شرق شناسی (فیلم IS به نام "Le Samourai") در مورد تنهایی و اجتناب ناپذیری مرگ. ملویل خودش دو تعبیر ممکن ارائه داده است - به عنوان یک مطالعه در اسکیزوفرنی ، و به عنوان تمثیلی از انسان (Jef) که توسط سرنوشت (بازرس) به آغوش مرگ (والری ، پیانیست) پیگیری می شود.

همه البته اینها تفسیرهای معتبری هستند. من نسبت به کسانی که "سامورایی" را به عنوان یک رویا ، مطالعه در تنهایی یا تصویری از شکست ذهنی می بینند ، دلسوز ترم. اکشن فیلم بیشتر در شب اتفاق می افتد. به سبک ملویل غالباً حالت یکنواختی دارد ، پیاده روی بی پایان ، سکوت ، آهسته کشیدن صحنه-صحنه تا نزدیک تک رنگ. تحمل ناپذیری جف قابل مقایسه با یک فرد خواب شناس است که به صورت مکانیکی در راهروهای بی شماری قدم می زند. همانطور که در خواب ، تمام سکانس ها دقیقاً به همان ترتیب تکرار می شوند. ما مدام به همان چند محلی بازمی گردیم. فیلم با جف دراز کشیده و در رختخواب ، در تاریکی سیگار کشیده است. یک صحنه قدرتمند این است که جف از خواب بیدار شده و بازوی زخمی خود را بانداژ کرده است - آیا کابوس دیده است یا صدای کامیونی است که در حال عبور است؟

"سامورایی" نیز به عنوان یک داستان بسیار جذاب تر است تنهایی بیش از کل فعالیت آنتونیونی است. تنها چیز مطمئن در سامورایی عجیب و معمایی ، تنهایی جف است ، زندگی با تنها دوستش ، یک گاو نر قفس شده (معمولاً نمادی از به دام افتادن زنان) در یک تختخواب ناخوشایند و پراکنده خاکستری ، طعمه هر متجاوز. اگرچه او به طور مداوم توسط کار و پلیس به مرکز شهر مجبور می شود ، اما در حاشیه ، در خیابان های ناشناس ، حیاط های متروکه راه آهن ، ساختمانهای بی بهره از امنیت بیشتری برخوردار است. یا حداقل او قبل از شروع همه مشکلات بود.

او در برابر ناشناخته بودن هندسی ناخوشایند و مدرن زندگی مدرن تعریف می شود ، محیط او همانند نقشه ای که در آن حرکت می کند بی روح و منقبض کننده است ، شاخه های آسانسور که او را زندانی می کند. او تصویری از انسان در یک جامعه نظارتی است ، یک انسان بی گناه (تا زمانی که گناه وی ثابت شود) که هر حرکت خود را دنبال می کند و یک پلیس خوشحال است که از اخلاق به عنوان تهدید استفاده می کند (بسیاری از مردم فیلم های ملویل را تمثیل های متعالی فرانسه در دوران اشغال می دانند).

تنها تماس او با مردم در آماده سازی مرگ است. او وجودی عقیم و خود منفی است ، زاهدی چون یک راهب (لباس او به عنوان لباسهای آیینی). اینکه جف یک انسان غم انگیز و تنها است ، بدون شک تردیدی نیست. در سامورایی جذاب و سخت ، دو لحظه دلخراش وجود دارد ، هنگامی که احساسات عملکرد حیرت انگیز آلن دلون را می شکند ، زیباترین مرد فیلم ها درست مثل عکس های در حال حرکت در "La Jetee" اجازه می دهد که بلغزد: وقتی که او به صحنه جنایت برمی گردد و به پیانیست نگاه می کند. چهره او برای لحظه ای کوتاه کاملا پریشان ، درمانده ، کودکی که به دنبال مادری برای اطمینان دادن به او است (به نظر من این کلید فیلم است ، به نظر من جف سرگردان تنها در جستجوی خانه است). دوم ، پس از تعقیب و گریز مشهور مترو ، در ماشین دزدیده شده ، چهره او ، برای لحظه ای ، به خیانت شنیدن ضرب و شتم خیانت کرد. در این لحظات ، تمثیل ها و نظریه ها به سادگی خراب می شوند.

البته فروپاشی ذهنی جف با همه اینها مرتبط است. بیش از اعتبارات ، جف در اتاق خواب خود به تنهایی سیگار می کشد ، به سختی قابل مشاهده است - دو پنجره روشن مانند چشم به نظر می رسند ، همانطور که در "پایان بازی" بکت ، یک شکل برای ذهن است ، یک ذهن در انتهای اتصال خود به عنوان استفاده افقی ملویل از عکس معروف "سرگیجه" هیچکاک ، انقباض و انقباض اتاق تا نقطه شکست ، آشکار کردن بی ثباتی این پناهگاه "امن" و تصویر جف از خودش.

وخامت روانی معمولاً موضوع فیلم های ترسناک است - این نمره دارای انفجارهای مکرر اندام سرد کننده است. وقتی جف می رود تا ماشین و اسلحه خود را برای عقد قرارداد جمع کند ، همدست او که با یک چراغ روشن شده است ، به نظر می رسد روح وحشتناکی است. جف یک شخصیت گیر افتاده است ، در اتاق ، هویت ، طرح او. توسط پلیس و گانگسترها. توسط جغرافیا ، سایه ها ، راهروها ؛ با حلقه زمانی که او را مجبور می کند دوباره و دوباره به همان نقطه برگردد - او در جهنم است. تنها راه نجات خود انقراض است.

مهم نیست که ملویل را به عنوان فرزند سارتر ببینیم ، که او را محدود می کند ، بلکه از نابوکوف است که روشهای پیچیده بیان مضحک او معادل سینمایی را در کار خود پیدا می کند - مهم است که او را به ارزش واقعی قبول نکنیم. شلیک جف به ری - غیرممکن ، جادویی - نابوکوف خالص است.

من می توانم ادامه دهم - ایده بنیامینین در مورد پرزرق و برق و پاریس. مجموعه های فوق العاده نزدیک به آینده ؛ کمدی (به عنوان مثال ببینید که جف در وانت پلیس با چه کسی سوار می شود و به همان توصیف پاسخ می دهد) ؛ تحلیل قابل توجه آن از نگاه؛ درخشش عملکرد و مکانیک تعلیق آن ؛ نقش اصلی تئاتر ، اجرا ، بازیگری (به هر دو معنا) - لباس جف ؛ صف آرایی در یک فضای تئاتر مانند. در حال بسته شدن "نمایش تمام شده" است.

همه چیز در مورد سامورایی ، همانطور که جان وو متذکر شد ، عالی است ، اما یک سکانس وجود دارد که با شکست سبک آرام و دور ملویل در کل ، من لیست ده مورد از بهترین های خود را در لیست قرار می دهم - همانطور که جف به پول را جمع آوری کنید و در عوض با اسلحه روبرو می شود - اول اینکه او با مخاطب روبرو می شود. ما نمی توانیم نزدیکتر باشیم سپس ، همانطور که مبارزه آغاز می شود ، ملویل قطع می شود ، دوربین او به طرز دیوانه ای از عمل در پشت کوره های پل فاصله می گیرد ، و به دنبال جف در حالی که می دوید و بی تأثیر ماشین مهاجم خود را تعقیب می کند. این لحظه دلهره آور در فیلم Le Samouraïی است که هنوز خیلی کم شناخته شده است. من فقط دو بار در دو روز آن را تماشا کرده ام. من واقعاً باید دوباره آن را تماشا کنم.

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

مجموعه معیارها سامورایی کلاسیک نوآر نو را که مدت هاست یکی از کلاسیک فیلم های اگزیستانسیال فرانسوی است که در ژانر آمریکایی کلاه می انداخت ، دوباره منتشر کرد.

آلن دلون ستاره ها است ، چون جف کاستلو قاتلی است که زندگی می کند زندگی انفرادی بدون هیچ دوستی. کاستلو کار جدید خود را با سرقت اتومبیل ، گرفتن پلاک های جدید و اسلحه از همکار خود آغاز می کند. او سپس شب به یک کلوپ شبانه رانندگی می کند و صاحب آن را شلیک می کند و به طور تصادفی توسط والری پیانیست باشگاه دیده می شود (کتی روزیر). پلیس کاستلو را تحویل می گیرد و با تحقیقات انجام شده توسط یک بازرس پلیس مصمم (فرانسوا پیری) ، وی و بسیاری دیگر را در معرض یک صف قرار می دهد. کاستلو به این دلیل آزاد شد که با جان لاگرانژ (ناتالی دلون) دلبستگی کرده و همچنین والری دروغ می گوید و اظهار داشت که او را ندیده است. هنگامی که کاستلو می رود تا پول خود را برای کشتن مالک باشگاه جمع کند ، کارفرمای او قصد دارد او را بکشد. بازرس پلیس (فرانسوا پریر) یک تیم پلیس مخفی را جمع می کند تا کاستلو را از طریق مترو پاریس ، هزارتوی زیرزمینی که کاستلو فرار می کند ، دنبال کند. بنابراین کاستلو به دنبال این است که برای شغل قتل خود دستمزد بگیرد و از تاجر سایه ای که او را استخدام کرده انتقام بگیرد و یک قدم جلوتر از بازرس پلیس بماند اما تصمیمی می گیرد که نتایج شگفت انگیزی به همراه دارد.

این زیبا 103 دقیقه از سال 1967 ، چاپ مجدد چاپ شده از معیار با مصاحبه ای خوب با کارگردان ژان پیر ملویل ، و بینشی واقعی نسبت به نگاه او به سینما همراه است. این دی وی دی همچنین با آلن دلون ، ناتالی دلون ، فرانسوا پرییر و کتی روزیر و احساسات آنها درباره فیلم مصاحبه دارد.

عنصر برجسته سامورایی سطح سینمای ناب است که در آن فیلمبرداری و ویرایش در مورد شخصیت اصلی و بدون گفتگو چیزهای زیادی را بیان می کند. آلن دلون در نقش اصلی حجم زیادی از نیازهای شخصیت او را برای ما بازگو می کند ، و با توجه به این که او از روش وی به ویژه در این تفسیر اروپایی از ژانر فیلم نوآر استفاده می کند ، او کاملاً مناسب این نقش است.

کارگردان ملویل تقریباً برای همه عکسهای داخلی از استودیوی خود استفاده کرده است و بسیاری از پنجره های تنظیم شده به وضوح یک زمینه پردازش شده را نشان می دهند. سامورایی با ارزشهای تولیدی صحنه کار می کند زیرا این به مخاطب یادآوری می کند که موضوع انزوا عنصر اصلی در این تفسیر فرانسوی از ژانر Noir آمریکایی است.

استعاره اصلی پرنده در قفس ، خواندن همه the while ، یک لمس سنتی است که احساس می کنم بیشتر نظریه فیلم امروز از آن صرف نظر می کند. هنگامی که لو سامورایی ساخته شد ، فیلم هنوز بخشی از فرهنگ باسواد محسوب می شد ، به ویژه در فرانسه ، جایی که حتی امروز جشنواره فیلم کن کار کارگردانی مانند برادران کوئن برای عبور از میلر را بشارت می دهد.

فیلم ظاهراً یک تز فلسفی است که با شلیک ایستای طولانی یک آدمکش دراز کشیده آغاز می شود ، جف کاستلو (آلن دلون) در حالی که نور روز از پنجره های اتاق ارزان هتل خود در رختخواب سیگار می کشد. از آنجا که به نظر می رسد باران حتی از طریق نور خورشید در حال باریدن است ، پرنده ای در قفس در حالی که شعاری در مورد مأموریت انفرادی لو سامورایی به صفحه می آید ، چهل می زند.

سامورایی تقریباً برای تمام موارد با کاستلو می ماند عمل. بیشتر آنچه از فیلم می آموزیم صرفاً با اطلاعات بصری است. کارگردان Melville برای پیگیری ویرایش و پر کردن تمام نقاط باز ، به پیچیدگی بیننده اعتماد می کند.

نحوه ارتباط Delello's Costello با پرنده در قفس خود را که نمادی از روح اسیر شده قهرمان اصلی است ، در نظر بگیرید. ملویل از ساختار سینمایی کلاسیک برای ساختن مضمون خود استفاده می کند. ما می بینیم که کاستلو به پرنده نگاه می کند در حالی که موجودی چه جوجه ای دور می شود ، سپس پرنده را می بینیم و سپس وقتی تصمیم می گیرد کاستلو تصمیم بگیرد به کاستلو کوتاه می آییم.

به نظر می رسد کاستلو با پرنده ارتباط برقرار می کند از راه های دیگر به نظر می رسد کاستلو پس از اشکال در آپارتمان آپارتمان خود از شریک زندگی چهل زنهار خود می فهمد که میکروفن را کجا قرار دهد. این نوعی لمس است که پویایی عمیق تری را با مخاطب ایجاد می کند و به او اجازه می دهد تا به سایر سطوح ممکن فیلم وارد شود.

قابل توجه است که یکی از مهمترین نمایشهای مسابقه در این اتاق هتل با تاجر بور که کاستلو را استخدام کرد. نورپردازی یکنواخت صحنه به بیننده این امکان را می دهد که روابط داستان و دلیل قدرتمند بودن پیام فیلم را به وضوح ببیند. شکی نیست که کاستلو در کجا ایستاده است و کارفرمای او که برای از بین بردن هرگونه خسارت وثیقه حاضر به کشتن قاتل است.

این با سبک نوآر آمریکایی متفاوت است که از سایه زیادی برای پنهان کردن سایه استفاده می کند. بازیگران و معنای محو در Le Samourai مشاهده شخصیت ها عملکردهای ساده ای دارد. کارگردانی ملویل تمام جزئیات را به ما نشان می دهد و با این کار بر انگیزه های باطنی شخصیت ها تأکید می کند.

پایان یک عکس ایستایی دیگر از پوچی یک کلوپ شبانه است که هنگام بیرون کشیدن توسط کارگردان ، نقطه گذاری می شود لبه های مجموعه فیلم خودش را نشان دهد. این روش Melville برای ایجاد فاصله از نظر جسمی و فکری برای بیننده است که درک بیشتری از ژانر فیلم نوآر را درک کند.

مایکل مان ممکن است از فیلم ملویل برای فیلم وثیقه خود الهام گرفته باشد ، شخصیت تام کروز دائماً به جیمی فاکس یادآوری می کند که برای گذران زندگی مردم را می کشد. این احساس تخصص حرفه ای در Le Samourai در مقابل حرفه ای بودن پیانو والری پیانیست و شناسایی متخصص کارآگاه پلیس Francois Perier در تضاد است.

این انزوا و تنهایی شخصیت Delon است که می سوزد. تصاویر لو سامورایی در درک ما از یک فعالیت و روند مربوط به هر حرفه ای ، به ویژه قتل حرفه ای برای پول.

گفته می شود در آمریکا با عنوان The Godson منتشر شده است ، قالب مناسب و overdubbed (نمی توانم صداهایی را که برای overdub استفاده می کردند تصور کنم!) ، تا زمان انتشار مجدد آن در 1967 ، از آن چشم پوشی می شد.

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

آلن دلون آن را داشته است. سال 1967 است، او روی صندلی داغ مجموعه فیلم های مشهور فرانسوی، مسیو سینما، نشسته است و در حال تبلیغ Le Samouraï است. مجری در حالی که به سمت مهمانش نگاه می کند، می گوید: «ما از استقبال آلن دلون در برنامه خود خوشحالیم. آلن دلون در کانون توجه قرار دارد زیرا «Le Samouraï» این هفته افتتاح می شود. اما فضای آن مانند یک پیشروی قابل احترام در استودیو Inside the Actors نیست. بیشتر شبیه یک برنامه گفتگو است و دلون حال خوبی ندارد. او بیشتر به خاطر ظاهرش شناخته شده است تا استعدادهایش در تمام دوران حرفه ای اش. او به کارهایی که در آثار تحسین‌شده‌ای مانند Purple Noon و The Leopard انجام داده افتخار می‌کند، اما متوجه می‌شود که کمتر از آنچه که می‌خواهد جدی گرفته می‌شود، زیرا او شبیه یک مدل جذاب دولچه و گابانا است. به او می گویند باردو نر.

اما او 32 سال دارد. او دیگر نمی‌خواهد به عنوان پسری زیبا که به نوعی بخش‌های حسادت‌انگیز به دست می‌آورد برچسب زده شود. بنابراین به جای تشکر از مقدمه مودبانه اما کمی تحقیرآمیز میزبانش، تاریخ افتتاح فیلم را توضیح می دهد. پوزخندی می زند: «این چهارشنبه است. میزبان با آگاهی از حال و هوای هولناک مهمانش، سعی می کند خودش را بازگرداند. "پوسترها در سراسر پاریس هستند و بسیار چشمگیر هستند. "Le Samouraï" با حروف بزرگ و سیاه."

"قرمز" دلون قبل از اینکه مصاحبه کننده اش حتی بتواند "حروف" را بگوید حرفش را قطع می کند. " او قبلاً همه اینها را دیده است: مجری که در واقع هیچ چیز درباره فیلم نمی داند اما وانمود می کند که آن را دوست دارد، میزبانی که برای خشنود کردن تماشاگران بی علاقه پوزخند می زند. شاید او می‌توانست در گذشته اجازه پرواز بدهد، اما لو سامورائی برای او بسیار مهم است. او معتقد است که این نقطه عطفی در زندگی حرفه ای وی است. این تنها چیزی نیست که مخاطبان فیلم در یک برنامه تلویزیونی درباره آن می شنوند، مانند این که جدیدترین وسیله نقلیه دین مارتین است. او آن را "یک اثر هنری" می‌گوید. «یک فیلم مولف واقعی از هر نظر.»

او در ادامه با نگاه بیدار یک عاشق فیلم وسواس به بحث در مورد درونیات فیلم می پردازد، و این به هر چیزی که ما دیده ایم شبیه نیست. دلون قبلاً، شخصا یا حرفه ای انجام دهد. او همیشه کودکی با اعتماد به نفس بوده که با اشاره ای از خطر از کنارش عبور می کند، زنی عجیب و غریب در کنارش. این تصویر، همراه با کل معرفی این نقد، ممکن است از سوی من یک گمانه زنی نمایشی باشد یا نباشد، اما وقتی دلون را تصویر می کنم، او را به عنوان مردی از L'Eclisse تصور می کنم، شیطانی کاریزماتیک اما در یک مسابقه طناب کشی. بین دوران کودکی و ایده بزرگسالی که در آن جدی گرفته شدن همه چیز است.

ژان پیر ملویل از دلون به گونه ای استفاده می کند که اکثر کارگردان ها از تلاش کردن هراس دارند. پیش از این، جذابیت دلون نقطه فروش او بود، اما در Le Samouraï، جذابیت دلون از او ربوده شد. ملویل هر اونس دیالوگ گرانبها را به نفع رویکردی ظریف‌تر می‌گیرد و دلون را مجبور می‌کند تا شخصیتی مرموز را بیشتر از طریق زبان بدن مجسم کند. در گذشته، بازیگران فیلم‌های گانگستری می‌توانستند فیلمنامه را به هم بزنند و به نوعی صدایشان را تهدیدآمیزتر از حد معمول کنند. اما دلون باید کاری حتی سخت‌تر انجام دهد، و در عین حال مجبور باشد شکست‌ناپذیری را در تمام مدت حفظ کند. مردم وقتی به شخصیت‌پردازی‌هایی می‌اندیشند که آنها را "تحرک" کرده است، به سمت نمایش‌های جویدنی روی می‌آورند. در مقابل دلون کاری استادانه و با ظرافت انجام داده است، بدون شک تاثیرگذارتر از بازیگران شکسپیر شکوفا که در دهه 1960 شروع به خزیدن کردند.

ما می بینیم که کاستلو مراسم روزانه خود را انجام می دهد، کت سنگر خود را می پوشد و فدورا با دقت عجیبی، ماشین را کلید می‌زد تا مقداری غنیمت اضافی به دست آورد، بعداً در یک کلوپ شبانه مشغول به کار شد. در طول فیلم، او کوچکترین احساسی از خود نشان نمی دهد. آیا او بی حس است؟ در انکار؟ راستش مهم نیست اگرچه خط داستانی نشان می‌دهد که روال عادی زندگی او توسط تحقیقات قطع می‌شود، اما به نظر نمی‌رسد که او نگران این باشد که دولت در هر حرکتش نزدیک شود. او آنقدر وارد یک زندگی جنایتکارانه شده است که مردن به خاطر آرمانش آنقدرها هم بد به نظر نمی رسد.

احتمالاً به همین دلیل است که سامورایی Le Samouraï نامیده می شود، همانطور که سامورایی ها در تمام آن حماسه های آسیایی بودند. بیش از آن که مایل به از دست دادن جان خود برای دلجویی از شهرت خود و همسالان خود هستند. برخلاف پروژه های قبلی ملویل، لو سامورائی همان رمانتیسم جنایتکارانه آشکار را ندارد. این نرم و کریستالی است، بله، اما هر فریم آنقدر کشش دارد که نشان دهد ممکن است Dolph Lundgren از سایه ها بیرون بیاید و Machine Gun Kelly همه را بمیراند. یک پایان تراژیک داده شده است. سکوت در فیلم Le Samouraï گرامی داشته می شود. همراه با شخصیت پردازی بی روح دلون، تصویری از تنهایی منظره بیشتر می شود. سبک خاکستری، کارگردانی پیچیده ملویل، و البته بازی دلون، با مهارت حیرت انگیزی کار می کنند.

تنها شکایتی که از فیلم های ملویل دارم این است که چقدر دست نخورده هستند. آنها احساس می کنند کیلومترها از ما فاصله دارند، جدا هستند، آنقدر شیک هستند که بیشتر قدردان می شویم تا ستایش. اما نمی توان انکار کرد که ملویل چقدر فیلم Le Samouraïساز بزرگی است. دلون بعداً در مصاحبه با موسیو سینما به خشکی می‌گوید: «او بزرگترین کارگردانی است که من شانس، لذت و افتخار همکاری با او را تا این لحظه داشته‌ام. دراماتیک به نظر می رسد، اما گاهی اوقات، ملودرام می تواند واقعی باشد. ملویل فقط یک پسر با رویا نیست. او یک بیننده، شاعر صاحب سبک است.

بررسی های بیشتر را در petersonreviews.com بخوانید

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

فیلم با صدای نیمه آزاردهنده یک پرنده کوچک در اتاقی کسل کننده و خاکستری که خالی به نظر می رسد باز می شود. بعد از لحظه ای متوجه می شویم که اتاق خالی نیست - مردی سیگاری را روشن می کند که روی تختش دراز کشیده است. با جف کاستلو با بازی آلن دلون پسر زیبای فرانسوی آشنا شوید. شات ابتدایی سرعت بقیه فیلم را تعیین می کند. هیچ تعقیب و گریز با سرعت بالا یا سکانس های اکشن وحشی وجود ندارد و ستاره به سختی یک کلمه صحبت می کند. کاستلو یکی از جذاب ترین شخصیت های تاریخ سینماست. دلون شخصیت خود را تا حد کمال بازی می کند. اگر کسی چیزی در مورد او نمی دانست، احتمالاً متوجه نمی شد که او پسر زیبایی است. چهره او تقریباً در کل فیلم بی بیان است - این ادای احترام به دلون است که او فقط در چند مورد می تواند احساسات خود را ابراز کند در حالی که هنوز از نظر چهره بی بیان است.

کاستلو یک مرد هولناک است که به او وفادار است. رئیس: خودش عنوان فیلم، Le Samourai، البته نشان می دهد که کاستلو دانش آموز رمز سامورایی است. اما آیا او واقعاً؟ فیلم همچنین با این جمله آغاز می‌شود: «هیچ تنهایی بزرگ‌تر از سامورایی‌ها نیست، به جز تنهایی ببری در جنگل. مگر اینکه شاید آن ببر در جنگل باشد». این ظاهراً از کتاب سامورایی آمده است، که همانطور که مشخص است اختراع کارگردان ژان پیر ملویل بوده است.

داستان در حالی اتفاق می‌افتد که جف پس از راه‌اندازی، صاحب کلوپ شبانه را کامل می‌کند. البیتی تقریباً بیش از حد کامل، اما در حال خروج از در توسط یک نوازنده زیبای پیانو دیده می شود. پلیس تعدادی از افرادی را که مطابق با توصیف به نظر می رسند، دستگیر می کند. کاستلو در حین بازی با ورق دور جمع می شود. حقایق او قوی است و نوازنده پیانو به طور مرموزی ادعا می کند که قطعاً این مردی نیست که او دیده است. مرد دیگری که بیرون رفتن کاستلو را از باشگاه تماشا کرد نیز با اطمینان گفت که این مرد نیست. یکی دیگر از حامیان باشگاه ادعا می کند که در زمان قتل این مرد را در باشگاه دیده است و مدعی است که این فرد مقصر است. دو شاهد باقی مانده مطمئن نیستند، اما فکر نکنید این قاتل بوده است. ما کاستلو را می شناسیم، مرد سوم معتقد است که او است، اما چرا دو نفری که بهترین ظاهر را داشتند ادعا می کنند که این مردی نیست که دیده اند؟ داستان از اینجا شکل می گیرد: پلیس معتقد است کاستلو دروغ می گوید و او را همه جا دنبال می کنند. مردانی که به جف ضربه زدند به او خیانت خواهند کرد و به دنبال او نیز خواهند آمد.

ملویل در جهت خود دقیق است، همانطور که کاستلو در اعمالش دقت می کند. جزئیات زیادی در مورد اقدامات کاستلو که منجر به ضربه می شود، از سرقت ماشین در حین امتحان تعدادی کلید، قرار دادن کلیدهایی که کار نمی کنند در یک خط کامل روی صندلی کنار او، تا حق الناس او با یک زن پرداخته شده است. با بازی همسر واقعی دلون) که به پلیس می گوید او را دوست ندارد، اما ما این احساس را داریم که او واقعاً دوستش دارد. لحظاتی از کمدی صامت وجود دارد که تقریباً می توانید آن ها را از دست بدهید: مردانی که با کاستلو در راه به سمت اداره پلیس سوار می شوند، که هیچ کدام شبیه توصیف نیستند، برخی قدیمی و فرسوده. صحنه ای وجود دارد که در آن جف کمد خود را باز می کند و ما بالای آن بطری های آب و بسته های سیگار را می بینیم که کاملاً ردیف شده اند. هیچ کدام از اینها خنده با صدای بلند خنده دار نیست، اما فوق العاده هوشمندانه است و به شما امکان می دهد بدانید که ملویل دقیقاً می داند کاستلو باید چگونه باشد.

همانطور که گفته شد، فیلم پر از اکشن نیست. فیلمی است که در آن تقریبا هیچ اتفاقی نمی افتد. اما هیچ فیلم دیگری که در آن هیچ اتفاقی نمی افتد تا به حال اینقدر جذاب نبوده است. یک صحنه تعقیب و گریز معروف مترو وجود دارد که احتمالاً با کندترین سرعت هر صحنه تعقیب و گریز در تاریخ سینما حرکت می کند، اما جذاب است. سرعت، مضامین فیلم را تعیین می کند. آنها چه هستند؟ آن به طور گسترده مورد بحث قرار گرفت. در جستجوی خانه؟ فروپاشی روانی؟ اخلاق و تنهایی؟ من استدلال می کنم که یکی نیست، بلکه احتمالاً همه اینها است. این عنوان بیشتر نشان دهنده تنهایی و تنهایی جف است تا رمز افتخار او. صحنه پایانی چیزهای زیادی را در مورد آنچه که ما شاهد بودیم منعکس می کند و برخی را در مورد آنچه اتفاق می افتد سردرگم کرده است. کاستلو چند کار را در نیمه دوم فیلم انجام می دهد که ما آنها را درک نمی کنیم و ملویل هیچ پاسخی به آنها نمی دهد. برای مثال، کاستلو به کلوپ شبانه برمی‌گردد، ویسکی می‌خرد، هزینه آن را می‌پردازد، و سپس بدون نوشیدن آن را ترک می‌کند. چرا؟ چه کسی می‌داند.

Le Samourai یک فیلم کلاسیک است، پر از اجراهای بی‌نقص و الهام‌بخش تعدادی از فیلم‌های امروزی. جان وو آن را یک فیلم کاملاً عالی نامیده است و احتمالاً حق با اوست. این یک پروژه با دقت توسعه یافته است و تقریباً هیچ نقصی ندارد. این احتمالاً بهترین فیلمی است که در مورد مردان هتک ساخته شده است، که طبقه بندی محدودی از سامورایی است، زیرا چیزی بیش از داستان یک مرد هتل است. Il N'y a pas De Plus Profonde Solitude Que Celle Du Samourai.

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من ادامه می دهم و به روش ناچیز خود، دلایلی را پیشنهاد می کنم که چرا فیلم *Le Samourai* ژان پیر ملویل یکی از بهترین فیلم هایی است که تا به حال ساخته شده است، اما برای شما بسیار بسیار بهتر است که سامورایی را برای شما تجربه کنید. خودت اکنون دیگر بهانه ای ندارید: Criterion آن را به تازگی بر روی DVD منتشر کرده است -- هر چند، به طرز شگفت انگیزی، سامورایی با دو دیسک لوکسی که فیلم تا حدودی پایین تر *Le ​​Cercle Rouge* دریافت کرد، مواجه نمی شود. هر چه باشد -- من آن را قبول خواهم کرد.

به زبان ساده، *Le Samourai* نظریه مولف در سینما را که کم و بیش می گوید غنی ترین فیلم ها از نظر هنری - فراتر از استدلال- توجیه می کند. توسط کارگردانان آنها "نویسنده" شده است. و چقدر برای بیننده لذت بخش تر است که نویسنده در این مورد، ملویل، بیشتر به فکر سرگرم کردن شماست! کسانی که از چشم‌انداز فیلم فرانسوی دهه شصت می‌ترسند، می‌توانند مطمئن باشند. نه غر زدن در رختخواب با یک دختر، سیگار کشیدن و مارکسیسم سرسخت. بدون جابه‌جایی گیج‌کننده زمان روایی، a la Resnais. اوه، ملویل یک کارگردان موج نو بود، مطمئناً، اما از نظر روایت هرگز یک تجربه‌گرا نبود. فیلمی از گدار بگیرید، حتی معروف‌ترین فیلم او، *بی نفس*: باید گدار را طبق شرایط خودش ملاقات کنید، یا پشت سر بگذارید (از دست دادنتان!) اما ملویل داستان‌هایش را در لیوان شما می‌ریزد، نه یخ، نه روشنفکر. مخلوط کن *Le Samourai* درباره اسلحه اجاره ای به نام جف کاستلو (آلن دلون) است. کار او از بین بردن صاحب کلوپ شبانه است. او این کار را انجام می دهد، اما شاهد ترک صحنه جنایت توسط نوازنده پیانوی باشگاه (کتی روزیر) است. اواخر همان شب، در جریان دستگیری پلیس، او به عنوان یکی از 400 مظنون احتمالی یا بیشتر دستگیر می شود. پلیس ها نمی توانند کاری کنند که آن را به کاستلو بچسبانند، اما سرپرست (فرانسوا پریر) فریب کاستلو یا حقایق محبت آمیز او را نمی خورد. و به این ترتیب کاستلو خود را تحت نظارت پلیس می بیند، و در همین حین، روسای جنایتکارش می خواهند او را در صورت فریاد زدن "le flics" بیرون کنند. به عبارت دیگر، داستان واقعی خود سادگی است و صراحتاً از تمام نوآرهای آمریکایی B-movie که ملویل بسیار دوست داشت، جدا شده است.

اما هیچ کدام از اینها اصالت فاحش فیلم را توضیح نمی دهد. البته، ملویل کمک می گیرد. بگذارید گفته شود که دلون به اندازه قاتل شکار شده خوب است که تقریباً با توصیف مخالف است، چه رسد به ستایش. طبق گزارشات، او پس از اینکه ملویل 7 یا 8 صفحه اول فیلمنامه را برای او خوانده بود، این نقش را بازی کرد. "من برای 10 دقیقه اول دیالوگی ندارم. دوستش دارم -- کی می توانیم شروع کنیم؟" قرار است دلون گفته باشد. خوشبختانه برای ملویل، او روح خویشاوندی را در دلون پیدا کرد، که در هر صورت، باید نقش بالقوه نمادینی را که در صورت کارگردانی دلسوزانه می توانست انجام دهد، تشخیص می داد. و پسر، آیا او این کار را انجام داد: هیچ‌کس، در هیچ فیلمی، از کاستلوی دلون باحال‌تر نبوده است. سامورایی در سال 1967 اکران شد - تابستان عشق - اما اینجا دلون است که به طرز نابهنجاری کت و شلوار تک سینه و فدورا پوشیده است و از آن دور می شود. (خب، خوب، بقیه هم کلاه به سر دارند، اما این یک عکس ملویل است.) در مورد خود اجرا، آن را با اشنباخ دیرک بوگارد در فیلم Le Samouraï *مرگ در ونیز* ویسکونتی مقایسه می کنیم: هر دو نقش تقریباً ساکت هستند اما باید انجام شوند. در یک نگاه، در یک حرکت، در یک گشاد شدن جزئی چشم، انبوهی را منتقل کنید. این در دقیق ترین، فیزیکی ترین و فشرده ترین حالت خود عمل می کند. کاستلو تقریبا هیچ‌وقت چیزی نمی‌گوید، اما به لطف کنترل شدید دلون، ما کاملاً تحت فشار او هستیم. تاثیر این شخصیت و بازی دلون چیزی کمتر از سیلاب نبوده است: مایکل پاچینو در *پدرخوانده* ممکن است به عنوان یک نمونه بارز باشد.

اما بیشتر این مدیون تصور اولیه ملویل نیز هست. اگر شکسپیر برای اجرای نمایشنامه‌هایش به بازیگران خوب نیاز دارد، بازیگران خوب برای رسیدن به بهترین بازی‌های خود به موادی در سطح شکسپیر نیاز دارند. ملویل، مثل همیشه، خورش‌های تفاله‌شده‌اش را با مواد هنری تب‌آلود خودش طعم‌دار می‌کند، که مهم‌ترین آن ایده‌ی مردانگی است که به حد افراط جنون‌آمیز رسیده است. ملویل که با فیلم‌های سامورایی ژاپنی، فیلم‌های گانگستری آمریکایی و همچنین وسترن‌ها آلوده است، شخصیتی را می‌سازد که هر عملش بیانگر اگزیستانسیالیسم ناب است. نتیجه نهایی این است که ما به عنوان یک مخاطب هر زمان که با دید هنری عمیقاً سنجیده و منحصربه‌فرد روبرو می‌شویم، با آن غرابتی والا مواجه می‌شویم. بهترین هنر واقعاً عجیب است، در عین حال قابل تشخیص و فراموش نشدنی است. *Le Samourai* جزو بهترین هنرهاست.

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

شاید در هیچ فیلم دیگری به اندازه در «سامورایی» ژان پیر ملویل، چنین خطوط مشخصی از مرزبندی را نبینیم - یک تضاد عقاید واقعی که به اردوگاه های منتقد متضاد تقسیم شده است. چیزی که واقعاً به آن منتهی می شود، جنگ داخلی بین علاقه مندان به فیلم است که یک خط جدایی شدید بین سبک و جوهر ایجاد می کنند. از همان ابتدا باید اعتراف کنم که من کاملاً در اردوگاه «مواد» محصور هستم و برای من، لو سامورای، در نهایت، دقیقاً به این دلیل که عملاً تماماً «سبک» و «محتوا» است، شکست می‌خورد.

امروز ما تارانتینو را داریم که مانند ملویل علاقه‌مند به فیلم است و از دانش گسترده‌اش در مورد فیلم‌های هالیوودی سال گذشته استفاده می‌کند تا برند جدید فیلم‌های خود را بسازد، ملغمه‌ای خلاقانه از سبک‌های گذشته و حال. . ملویل و تارانتینو هر دو فیلم‌هایی ساخته‌اند که در آنها به ادای احترام به کلاسیک‌های گذشته، به‌ویژه در ژانر گانگستری اختصاص داده شده‌اند.

ملویل شاید قوی‌ترین زمانی باشد که نقش عجیب و غریب و اصلی خود را بر آنچه در ظاهر به نظر می‌رسد می‌گذارد. یک عکس گانگستری معمولی بودن من به صحنه اولیه فکر می کنم که در آن او قهرمان داستانش، جف کاستلو، از مجموعه کلیدها عبور می کند، یکی از آنها ماشینی را که دزدیده است روشن می کند. یا (همانطور که در قسمت های اضافی DVD اشاره شده است)، چگونه ملویل با هوشمندی نشان می دهد که جف از صاحب کلوپ شبانه پیشی گرفته است، و بلافاصله از مالکی که تپانچه را می کشد، به جف که تفنگش را شلیک می کند، بدون هیچ فیلمی در میان است. مبارزه در ایستگاه قطار، از زاویه ای عجیب گرفته شده است، خیره شدن از میان کوره های پل و البته صحنه پایانی عالی، بسیار زیبا طراحی شده است، با ملویل به جزئیات چگونگی انجام «خودکشی توسط پلیس» از پیش برنامه ریزی شده توسط قهرمانش.

در حالی که من کاملاً مایلم که بپذیرم ملویل "لحظه های" سبکی خود را دارد، من از اردوگاه سبک در تعدادی از جبهه ها جدا می شوم. در حالی که «استایلیست‌ها» استدلال می‌کنند که سرعت ضعیف فیلم به تأثیر کلی روایت می‌افزاید، من برعکس آن را استدلال می‌کنم. چرا باید دقایقی از نمای استاتیک باز شدن آپارتمان جف بنشینیم؟ چرا 12 دقیقه قبل از اینکه هر چیزی وارداتی اتفاق بیفتد (جف ماشین را می دزدد) می گذرد؟ چرا این همه عکس معمولی از جف که در خیابان ها راه می رود و ماشینش را می رانند؟ اینکه پلاکش عوض شده (دوبار!)؟ صحنه ای بسیار طولانی از بازجویی ها و صف آرایی پلیس؟ صحنه‌ای طولانی و غیرضروری از پلیس‌هایی که در آپارتمان جف حشره‌ای کاشته‌اند؟ میگذره ... شاید با برخی ویرایش‌های خردمندانه، سامورایی می‌توانست سریع‌تر حرکت کند و از این رو برخی از ما را نخواباند.

سامورایی در سطح بسیار عمیق‌تری شکست می‌خورد زیرا شخصیت‌هایش عمق ندارند. «جف» دلئون شاید بهترین نمونه از این عدم رشد شخصیت باشد. چهره تیره و تار او در طول فیلم خسته کننده می شود و ما واقعاً چیزی در مورد او نمی دانیم. من تعجب نمی کنم که مدونا آهنگی درباره دلئون (قاتل زیبا) و اجرای او نوشت. بدون شک بسیاری از زنان مجذوب قیافه‌های «پسر زیبا» دلئون شدند (لطفاً اکنون به عکس‌های او نگاه کنید—زمان برای عزیزم رسانه‌ای که زمانی خبر داده بود مهربان نبوده است). مرگ جف با قوانین هالیوود مطابقت دارد: برای کفاره گناهان خود، فردی که مرتکب اعمال شیطانی شده است، باید خود را قربانی کند، قبل از اینکه مخاطب بتواند با دید خوبی به او نگاه کند.

سامورایی از نظر طرح داستان چندان قابل توصیه نیست. این یک داستان ساده در مورد یک قاتل قراردادی است که مردی را بدون هیچ داستانی به قتل می رساند. مردانی که پشت قتل هستند نیز رمزهای کاملی هستند. تنها کارآگاه اصلی، که توسط فرانسوا پریه، بازیگر مشهور صحنه بازی می‌شود، ثابت می‌کند که نقشی اساسی دارد، زیرا او در واقع به عنوان یک کارآگاه پلیس واقعی ظاهر می‌شود. من همچنین پیانیست فقید کتی روزیر را دوست داشتم که بخش محدودی را به ارمغان می آورد. در نقطه‌ای نزدیک به پایان داستان، جف به مردی که در ابتدا سعی کرد او را از روی قلاب بکشد، پس از قبول پرداخت مبلغ زیادی پول برای قتل قراردادی دیگر، اجازه می‌دهد. چرا جف، یک قاتل قراردادی، این مرد را نکشته؟ باز هم، یک رمز نامحتمل نامحتمل توسط آقای ملویل ارائه شده است. البته اگر جف یک خواب آور است (همانطور که یکی از پوسترهای اینترنتی نشان داده است)، و کل داستان یک رویای خارق العاده است، پس چگونه کسی می تواند جسارت این را داشته باشد که واقعی بودن شخصیت را زیر سوال ببرد؟ برای کسانی که از سبک فیلم هیپنوتیزم شده اند، مطمئناً هرگز آنها را در غیر این صورت متقاعد نخواهید کرد که "Le Samourai" یک شاهکار معتبر است.

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

به کارگردانی ژان پیر ملویل. با بازی آلن دلون، فرانسوا پریه، ناتالی دلون، کیتی روزیر، ژاک لروی، ژان پیر پوزیه، رابرت فاوارت، میشل بویرون زندگی در انزوای فیزیکی و وجودی، در حالی که هم مجریان قانون و هم دنیای اموات پس از اینکه یک کار آنطور که برنامه ریزی شده بود، به او نزدیک شده بودند. ملویل، نویسنده/کارگردان شیک اما هنرمندانه، فیلمی هیجان انگیز از مینیمالیسم سخت را ارائه می دهد، جایی که دیالوگ به ندرت در خارج از ایستگاه پلیس رخ می دهد، رنگ فیلم آنقدر در اتمسفر تیره و تار شده است که می توان به آن فکر کرد و اصرار کرد که به رنگ سیاه فیلمبرداری شده است. و سفید، و شخصیت اصلی بیشتر با حضور فیزیکی‌اش تعریف می‌شود - خیره‌ی آرام، حالت سفت، کت سنگری یقه‌دار و فدورا خاکستری - تا هر چیزی که می‌گوید، انجام می‌دهد یا احساس می‌کند (اگر اصلاً احساس کند). زیبایی‌شناسی اسپارتانه و «سرد پست‌مدرن» آن را می‌توان در ده‌ها فیلم حس کرد، بی‌اخلاقی که توسط اخلاق شخصی تعریف شده است. جان وو آن را فیلم مورد علاقه‌اش نامید و «قاتل» او چیزی شبیه ادای احترام است. حتی جنایتکاران نیز اصولی دارند، و شاید حتی کسانی که می توانند بدون لرزیدن به قتل برسند، قلب دارند.

89/100

دانلود فیلم Le Samouraï 1967 (سامورایی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

جف کاستلو (آلن دلون) یک قاتل آرام ماهر است. او به یک قرارداد عمل می کند اما شاهدانی وجود دارد. او دارای حقایقی از جمله معشوقش جین (ناتالی دلون) است. گزارش های متناقضی وجود دارد اما افسر (فرانسوا پریه) از مظنون خود مطمئن است. او تقریباً با تماسش کشته می شود. او با شاهد والری (کتی روزیر) که در واقع او را شناخت، ارتباط برقرار می کند. از طرف تماس هایش به او پیشنهاد قرارداد جدید داده می شود اما او مقاومت می کند. او نام رئیس را می گیرد. اولیویه ری (ژان پیر پوزیه). او می رود تا ری را بکشد اما والری را نیز در آنجا پیدا می کند.

این یک فیلم قاتل جالب است. خیلی جو ساکته حتی کد Bushido را برای افزایش فاکتور خنک در خود جای داده است. بسیاری از آن از زمان خود جلوتر است. با این حال، تنش مورد نیاز را ندارد. با وجود همه قتل ها، این یک فیلم اکشن نیست. قاتل کلاه فوق العاده ای دارد. تمام سبک را دارد، اما هیچ کدام از هیجان را ندارد.