دانلود فیلم The Bridge of Arts 2004 دوبله فارسی بدون سانسور

پاریس، سالهای 1979 و 1980. عشقی غیر ممکن بین دو جوان شکل می گیرد، یک خواننده و دیگری که صدای خود را کشف می کند و...

پاریس دهه هفتاد یک دانشجوی فارغ التحصیل افسرده موسیقی می شنود که زندگی او را تغییر می دهد. او مجذوب خواننده می شود.

دانلود فیلم The Bridge of Arts 2004 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این شاید یکی از مجلل ترین فیلمی باشد که در چند وقت اخیر تماشا کرده ام. بدون ردپایی از چنین خوشحالی، کل فیلم ممکن است مجموعه ای از اظهارات توخالی و وحشتناکی باشد که چند مفسر در آن درک کرده اند. این داستان داستان صعودی است که کار سخت و استدلال را رها می کند و روح را به بینش رایج تبدیل می کند. شخصیت های اساسی هرگز در بافت به هم نمی رسند. یکی از آنها سارا است، خواننده ای که زمان قابل توجهی را در موسیقی Ornate گذرانده است که نسخه ای عالی از Lamento della ninfa de Monteverdi را ارائه می دهد. دیگری پاسکال است، فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد که از هر گونه تظاهر به یافتن مناسبات فلسفی مهندس سوررئالیست آندره برتون، به دلیل شکست دو مشاور کاغذی او و نیمه بهترش، که یک حقیقت فوق‌العاده و جدی است، دست کشیده است. جوینده چیزی که به این زوج می‌پیوندد (با فرض اینکه بتوانیم آنها را بر این اساس صدا کنیم) علاقه به بازه زمانی فلورید و آیه میکل آنژ است. برعکس، صنعتگران و علمای قانونمند در The Bridge of Arts ضربه جدی می زنند. آنها یا به عنوان معشوق پاسکال فوق روشنفکر هستند، یا به عنوان معشوقه پاسکال مغرور هستند، یا به عنوان استاد و مجری معروف دستکاری می شوند. طرح ناچیز است. سارا یک معشوقه زنده به نام مانوئل دارد که او را دوست دارد، اما نمی تواند احساس جدایی او از هیاهوی روز به روز را بفهمد، و در پایان از Pont des expressions به رود سن می پرد. مطالعه قبلی با کمک تفسیر او از سوگ پوره توسط مونته‌وردی، پیوندها را از طرز تفکر و نوشتن علمی قطع می‌کند و روابط فردی با آن‌ها همراه است. در نهایت، سارا و پاسکال در مورد همان محدوده ای که او از آن پرید، بحث می کنند. صحنه آخر، اصلی ترین نوع قابل تصور سازش با دنیای واقعی است، از طریق داربست هایی که موسیقی و کار غیرفلسطه ای دارد. پاسکال در آستانه پایان دادن به همه چیز است، با این حال می‌فهمد که چگونه می‌تواند به دلیل امتناع خود از کینه‌پرستی به سفری «مثبت» برای کل جهان آشفته و گسسته، که هنوز به روی بشر فلورید باز بود، تبدیل کند. تم های دیگر ازدحام عبارتند از پسوند و موسیقی (که در واقع بسیار مشابه هستند). سارا در مدت کوتاهی قبل از خودکشی در خواب می بیند که در میان آبراهی گرفتار شده است و برای یافتن هیچ یک از بانک ها مناسب نیست. این جریان استیکس را استنباط می‌کند که بخش ابادون را در Orpheus مونته‌وردی تماشا می‌کند. سارا احساس می کند گرفتار شده است، تا آنجا که ممکن است به او مربوط شود، جریان به دو بانک نمی پیوندد. این فقط او را به یک مکان غیر تبعید می کند. در نهایت، او و پاسکال یاد می گیرند، در صورتی که یک فرد مرده بتواند هر چیزی را بیاموزد، موسیقی بسطی است که به کل می پیوندد. تا آنجا که ممکن است به او مربوط باشد، داربست بین سواحل سن به روشی برای تداعی تبدیل می شود. تنکو، نمایش مرسوم ژاپنی که پاسکال آن را تماشا می‌کند، درباره طبل مسحور شده‌ای که از بهشت ​​شیرجه می‌زند، نگران این موضوع است. یک بار دیگر، تماشای The Bridge of Arts بی فایده است، در حالی که شاید تصویری از سفر روح برای پیوستن به "بانک های" معکوس متعدد واقعیت از طریق موسیقی و استدلال نباشد. جای تعجب نیست که روکوکو مهم ترین مرجع به یاد ماندنی آن است، زیرا این آخرین بازه زمانی بود که به شیوه ای جدی با این نوع گفتمان نئو بی طرفانه برخورد کرد. این آخرین لحظه ممکن در فرهنگ اروپایی بود که در آن افراد باهوش و شایسته می‌توانستند موسیقی را به‌عنوان نوعی تعمق در تداعی‌های غیرقابل کشف کلیت توصیف کنند.