دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور

در جشن تولد ۶۰ سالگی پدر خانواده، برخی حقایق ناخوشایند خانوادگی بر ملا می شود...

پدر 60 ساله می شود. خانواده او که از نوع بزرگ خانواده ای هستند برای تجلیل از وی در یک قلعه جمع می شوند. همه پدر را بسیار دوست دارند و به او احترام می گذارند ... یا آنها؟ پسر کوچک تلاش می کند انتظارات پدر را برآورده کند. او در یک قسمت کثیف از کپنهاگ در حال اداره یک گریل بار است. بزرگترین پسر یک رستوران در فرانسه اداره می کند ، در حالی که خواهر یک انسان شناس است. خواهر بزرگتر اخیراً خودکشی کرده است و پدر از پسر بزرگتر می خواهد که چند کلمه درباره او بگوید ، زیرا می ترسد اگر خودش این کار را انجام دهد اشک بریزد. بزرگترین پسر بدون استدلال موافقت می کند. در واقع او قبلاً دو سخنرانی نوشته است. زرد و سبز. کنار میز ، او از پدر می خواهد که سخنرانی کند

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من همیشه دوست داشتم "Festen" را از زمانی که درباره Dogme 95 می دانستم تماشا کنم. مانند هر فیلم دانمارکی، جشن در یک تئاتر فرهنگی منحصر به فرد اکران شد. و مانند اکثر فیلم های اروپایی، در کمتر از 3 هفته، اینطور نبود...

خوب، حقیقت را خواهید گفت: نمی دانم چرا اما نگفتم آن را در یک تئاتر تماشا کنم، و من می توانستم آن را انجام دهم. منتظر انتشار ویدیویی آن بودم اما هر بار که به ویدیو استور رفتم فراموش کردم آن را اجاره کنم. اما یک سال پس از اکران در سینماها، در Eurochannel (یک کانال تلویزیون کابلی. همه چیز درباره اروپا است) پخش شد. من نمی توانستم آن فرصت را از دست بدهم، بنابراین، در یک شب جمعه، ساعت 22:00، بالاخره آن را تماشا کردم. و چه فیلم شگفت انگیزی!!!

در ابتدا، طرح داستان جالب و ساده به نظر می رسد اما بعد از 20 دقیقه بالاخره متوجه می شوید که Festen واقعا چقدر قوی و تحریک کننده است. این در مورد جشنی است که پدرسالار خانواده کینگنفلت در هتلی که در آن زندگی می کند، انجام داده است. او 60 سالگی خود را گرامی می دارد. کریستین، پسر بزرگتر، سخنرانی می کند که در آن اسرار فاش می شود.

قوانین Dogme 95 به عنوان استفاده از نور طبیعی، دوربین در دست و غیره به ایجاد یک فضای کلاستروفوبیک و محرمانه کمک می کند، مانند اینکه هیچ کس نمی داند که کسی در حال فیلمبرداری از آنها است. صحنه ها فوق العاده واقعی به نظر می رسند. پاپریکا استین (هلن) و اولریش تامسن (مسیحی) بیش از حد خارق‌العاده بودند. پاپریکا بازیگر بزرگی است و من نمی توانم منتظر تماشای «Idiotern»، دومین Dogme، که دوباره در آن بازی می کند، بمانم.

«Festen» فقط یک فیلم ارزش دیدن نیست. ارزش دیدن، دوباره تماشا کردن، دوباره تماشا کردن، چند بار کرایه کردن و ضبط صد بار دیدنش را دارد. به عنوان اولین Dogme، این یک نشان در تاریخ سینما است.

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

اولین فیلمی که از قوانین Dogme پیروی می کند، «Festen» ساخته توماس وینتربرگ است. او و کارگردان معروف لارس فون تریر، که «Idioterne» دومین فیلم Dogme است، می‌خواهند به «نظریه مؤلفان» حمله کنند که ادعا می‌کند فقط یک نفر، کارگردان، واقعاً مسئول محصول نهایی است. وینتربرگ و فون تریر سعی می‌کنند نشان دهند که این هیچ معنایی ندارد. به نوعی به ما نشان می‌دهند، اما در حین انجام این کار، سبک خاصی را نیز ایجاد می‌کنند که به نظر می‌رسد کار آنها را متمایز می‌کند، مخصوصاً فون تریر، و آن را واقعاً کار یک کارگردان خاص می‌سازد. بنابراین این نظریه نیز به نوعی درستی نظریه مولف را ثابت می‌کند.

برگردیم به «فستن»، نه تنها اولین، بلکه مسلماً بهترین از فیلم‌های Dogme. داستان خانواده ای را روایت می کند که برای شصتمین سالگرد تولد هلگه (هنینگ موریتزن) گرد هم می آیند. ما یاد می گیریم که سایر اعضای خانواده را بشناسیم. همچنین می دانیم که یکی از دختران او که بخشی از دوقلوها بود، اخیراً خودکشی کرده است. سپس، در هنگام شام، پسر بزرگتر و بخش دیگر دوقلوهای کریستین (اولریش تامسن)، اعلام می کند که او و خواهرش توسط پدرشان مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. در ابتدا مردم فکر می کنند که این یک شوخی بد است، اما واقعاً پاسخ نمی دهند، اما وقتی دوباره همان چیزی را اعلام می کند، مهمانان دیگر آن را خنده دار نمی دانند. به خصوص پسر دیگر مایکل (توماس بو لارسن)، مردی تهاجمی که ظاهراً پاسی خوشایند ندارد، در تلاش برای دور نگه داشتن کریستین از مهمانی واقعاً عصبانی می شود. نحوه پیشرفت این امر برای شما قابل مشاهده است.

داستان جالب و در عین حال تقریباً غیرقابل باور است. من گاهی اوقات بسیار شگفت زده می شدم. متریال بسیار سنگین است و سبک، طبق مقررات Dogme، به آن فضا می‌افزاید. از آنجایی که دوربین همیشه در حال حرکت است، دستی است و از آنجایی که از فیلتر و نور مصنوعی استفاده نمی شود، فیلم ظاهر خام و شنی پیدا می کند. به نظر می رسد که این جلوه ها به بیننده می گویند که همه چیز آنطور که باید نیست. برای متریال سنگین فون تریر در «شکستن امواج» و «رقصنده در تاریکی» به همین ترتیب عمل می‌کند. آنچه برای «فستن» نیز کار می کند، اجراهاست. من تقریباً آنها را اجرا نمی‌نامم، واقعاً احساس می‌کنید در حال تماشای یک ویدیوی خانگی هستید که توسط یکی از مهمانان ساخته شده است و رویدادهای افراد واقعی را ضبط می‌کنید.

«Festen» با فیلم‌های دیگر متفاوت است، در یک فیلم خوب. راه آن است.

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

عزیزم، اگر فکر می‌کنی خانواده‌ات در کمدشان اسکلت‌هایی دارند یا مجالس آن‌ها ناخوشایند است، این بچه‌ها را بررسی کن. یک مرد ثروتمند دانمارکی توسط دوستان و خانواده اش به مناسبت شصتمین سالگرد تولدش در خانه اش جشن گرفته می شود، رویدادی که با خودکشی اخیر یکی از دخترانش مبهم شده است. چیزی که به عنوان طنز خفیف طبقه مرفه شروع می شود و با رئالیسم فیلم خانگی که کارگردان فیلم توماس وینتربرگ با استفاده از دوربین های دستی کنار گذاشته بود، به زودی به مناطق بسیار تاریک تر می رود. این ترکیبی مسحورکننده از کمدی و ترحم است، و در کل جذاب است.

من آن را اسپویل نمی‌کنم، اما رفتارهای فوق‌العاده بد زیادی وجود دارد، برخی آشکار و ناشی از حق و حقوق این افراد، و برخی دیگر همدست، از دنیای منزوی خود محافظت می کنند. هیچ چیز نشان نمی دهد که آنها چقدر مایلند چیزها را زیر فرش جارو کنند، به اندازه زمانی که برخی از حقایق در مورد گذشته آشکار می شوند و یکی از پسران به شدت به جنگل برده می شود. هیچ چیز به اندازه زمانی که یکی از پسران دیگر شروع به خواندن یک آهنگ نژادپرستانه برای مخالفت با یک مهمان سیاه پوست می کند (مردی که خواهرش با او قرار می گیرد) را نشان می دهد و همه با خوشحالی به آن ملحق می شوند. زیرا" مانند چاقویی به قلب بود و ظرافت واکنش پسر (اولریش تامسن) دلخراش است. سبک منحصر به فرد فیلم و لحظاتی از این دست آن را به یاد ماندنی می کند و ارزش جست و جو را دارد.

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

«فستن» با نام مستعار «جشن» اولین کارگردانی تأثیرگذار توماس وینتربرگ، فیلمساز جوان دانمارکی («همه چیز درباره عشق است»، «وندی عزیز») و اولین فیلم ساخته شده بر اساس قوانین جنبش جسورانه Dogme 95 بود. این نشان می دهد که برای ساخت یک فیلم عالی به بودجه های کلان نیاز ندارید. با این حال، Dogme اگر فیلم‌هایش به اندازه ایده‌آل‌های فیلم‌سازی جسورانه نبود، کار نمی‌کرد - و «فستن» ثابت کرد که آن بچه‌ها واقعا حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.

«Festen» یک فیلم است. فیلمی فوق‌العاده بی‌رحمانه، و تماشای آن در برخی لحظات تا حدودی ناراحت کننده است. جشن این عنوان به شصتمین سالگرد تولد هلگه کلینگنفلد هانسن (هنینگ موریتزن) اشاره دارد که خانواده بزرگ خود را در قلعه خود سرگرم می کند. اما پسر هلگه، کریستین (اولریش تامسن، عالی)، که خواهر دوقلویش اخیراً خودکشی کرده است، مکاشفه مهمی دارد که بسیاری از مردم را شگفت زده - و نارضایتی - خواهد کرد. در این میان، اسرار دیگری فاش می شود و هیچ کس پاک نخواهد شد. «فستن» سزاوار همه ستایش ها/جوایزی بود که در جشنواره های بین المللی دریافت کرد (جایزه هیئت داوران جشنواره کن 98 را به دست آورد) و مقدمه ای عالی برای سینمای دانمارک است. رای من 10/10 است.

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

بسیاری از فیلم‌ها ساخته شده‌اند تا مردم را به واقعیتی متفاوت ببرند، وقفه‌ای از زندگی روزمره‌شان. برخی موفق می شوند و برخی نه. چیزی که سخت است فیلمی مانند جشنواره است، فیلمی که شما را به یک خانواده منتقل می کند و به شما امکان می دهد صحت شکست همه درخواست ها را طوری نشان دهید که انگار واقعاً آنجا هستید. این احساس به این دلیل به دست می‌آید که فیلم در طرح کرید فیلم‌برداری شده است، و در مواردی باعث می‌شود که ارزش خلقت ظاهراً بی‌مصرف به‌وجود آید، اما با این حال، آب‌وهوای بسیار غیرقابل انکار و قوی. این تکنیک حسی از واقعیت واقعی ایجاد می کند، به عنوان مثال، در صورتی که در حوالی عصر بیرون بودید، به سختی می توانید بدون نور به وضوح مشاهده کنید، که دقیقاً در فیلم The Celebration زمانی که کریستین به درختی در جنگل وصل شده است، پرداخته می شود. ما به سختی می توانیم بیشتر از طرح کلی او ببینیم. تمرین‌های استاندارد سینماتوگرافی که در فیلم The Celebration‌های استاندارد می‌بینید نیز وجود ندارند. هیچ عکس دوربین پرواز، بدون زوم و تار، تمرین هایی که به راحتی در یک فیلم هالیوودی دیده می شود وجود ندارد. با در نظر گرفتن همه چیز، تمام ضبط توسط یک دوربین دستی به پایان می رسد که توسط شخصی روی زمین نگه داشته می شود، در حالی که حیاتی است با افراد سرگرم کننده حرکت می کند، تمایلی شبیه به چشمان شما برای دوربین ایجاد می کند، و واقعاً باعث می شود که شما را جزئی از داستان. سعی کنید هر وقت در مدت تماشای فیلم، موضوع و نمایش آن اجازه چنین زیاده خواهی را نمی دهد، امیدوار نباشید که راضی باشید. در عوض، امیدوار باشید که احساس پاره شدن، انحراف و شاید به طور استثنایی بدبختی کنید. مطمئناً این یک فیلم ساده برای تماشا نیست. جشنواره از موضوع بالغ پرهیز نمی کند و آنچه فیلم به تصویر می کشد و می سازد واقعی است. تثبیت شده در جشنواره جشن تولد 60 سالگی پدر، ما شاهد تبدیل یک رویداد سعادتمند به رویدادی درباره پریشانی و گذشته های شکنجه شده هستیم. پس از خود ویرانگری جدید دختربچه با تجربه ترین، خانواده امیدوارند با گذراندن اوقاتی خوش در شب، خاطرات عذاب آور را تسهیل کنند، اما این امر مضحک است. کریستین که به طرز شگفت انگیزی آن را تجربه می کند، از پدرش درخواست می کند که چند کلمه در مورد مرگ خواهرش بگوید، به این نتیجه می رسد که این رویداد برای افشای شکنجه قبلی است که او و خواهرش پدرشان را تجربه کرده اند. از عکس فوری گفتمان کریستین به بعد، شب دچار بی نظمی می شود. واقعاً دو شخصیت در فیلم The Celebration حضور دارند، کریستین و خواهر و برادرش مایکل. کریستین آشکارا دردمند است و مدت زیادی را با خاطرات زندگی خود در دوران جوانی تجربه کرده است. او در فرانسه زندگی می کند، دور از خانواده، شاید به همین دلایل. او می تواند در آنجا زندگی می کند، به عنوان یک خروج، تلاش برای ادامه زندگی جایگزین، با گذشته خود را امن در درون. اولریش تامسن نمایشی خارق‌العاده برای نمایش این کار انجام می‌دهد. او واقعاً باعث می شود که فرد احساس کند از هیچ جایی این تعداد زیادی از حقایق سرکوب شده خودی را ارائه می دهد و این کار را بدون توجه به هزینه انجام می دهد. قیافه او، یا کمبود او در آن بخش، واقعاً در مورد آن شخص می گوید. کریستین واقعاً آسیب دیده است و سرانجام به نقطه یا رویدادی رسیده است که می خواهد حقیقت جوانی کسل کننده خود را به اشتراک بگذارد. مایکل، خواهر و برادر جوان کریستین، دیگر قهرمان فیلم است. او زمان خود را روی زمین گذرانده و تلاش کرده تا خواسته ها و فرضیات پدرش را برآورده کند، اما واقعاً به عنوان یک فرد خوب دیده نمی شود. او چند ارواح شیطانی دارد که به نظر می رسد به آنها علاقه ای ندارد اما به شخصیت او ژرفای باورنکردنی می بخشد. مایکل قطعا همسر شایسته ای نیست. او با همدیگر مهم خود بدرفتاری می کند و او را بیشتر به عنوان یک ناظر خانه و جوان می داند تا کسی که دوستش دارد. مایکل نیز متعصب است. او ممکن است نسبت به سیاه‌پوستان خشن نباشد، اما بستگانش را با لحنی بسیار بد در مورد سیاه‌پوستان رانندگی می‌کند و نشان می‌دهد که گباتوکای چقدر ناخواسته است برای مایکل. در پایان فیلم، زمانی که داستان کریستین بررسی می شود، مایکل نمی تواند تحمل کند که چگونه پدرش را در تمام زندگی خود تحسین می کرد و به شدت علیه او رفتار می کند و نشان می دهد که او با شرایط جدید مشکل دارد. توماس بو لارسن این شخصیت را به طرز خارق‌العاده‌ای به تصویر می‌کشد و اختلافات سریع خشم او به طرز شگفت‌آوری قوی است. رئیس توماس وینتربرگ که به دلیل ایده دکترین فیلم نسبت داده نشده بود، فیلمی ساخت که به طبقه‌بندی پر رونق چند پیشرفت شروع بسیار چشمگیر داد. صرف نظر از پیش نیازهای اساسی یک فیلم دکترین، فیلم بسیار ساخته شده است، به صراحت، در اطراف بازیگران. با این حال، پیشنهاد فیلم کار سختی نیست. فیلم به ندرت واقعاً کند است، با این حال به خصوص سریع حرکت نمی کند. آنچه من را از ارائه پیشنهاد خود به جمعیت عادی باز می دارد، موضوع است. جشن را تماشا کنید به شرطی که واقعاً دوست دارید با اتفاقی که پدر خانواده خود را از دست می دهد روبرو شوید به این دلیل که جشنواره مطمئناً جشنواره ای نیست.

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

به طور کلی من کاملاً برای فیلم ارزش قائل هستم، احساس می کنم همه چیز خوب بود و به طرز استادانه ای روایت این خانواده متزلزل را بازگو کرد. در واقع، حتی بدون درک دانمارکی، ارتباط غیرکلامی و احساسات واضح با هنرمندان متقاعد کننده بود و من حرکت مناسبت ها را می پذیرفتم و باعث می شد احساس کنم که شخصیت های واقعی در زندگی خود جلو می روند و به خطوط توجهی نمی شوند. توسط یک رئیس احساسات تمایز مضحک به تصویر کشیده شده هشدار دهنده و در عین حال قابل اجرا بود. عکس‌های فوری از سکوت واقعاً ناخوشایند در طول شام وجود دارد و سپس خواهر و برادر تا حد امکان بلند فریاد می‌زند. صدا بخش جالبی از احساسات فیلم بود و برای هر فرد متفاوت بود. مایکل عموماً احساسات خود را در سطحی سطحی (به ویژه خشم) داشت و مدام فریاد می زد و فحش می داد، و تماشای او به عنوان فردی که سکوت واقعی کریستین را ناراحت می کند دشوار است. بعد از اینکه فیلم پیش می‌رود و کریستین به آرامی آن سکوت مخفیانه را به پایان می‌رساند، دیدن مایکل در غوغا و خشم آن‌قدرها افتضاح نیست، در تضاد با تشدید عمیق نزدیک به خانه در درون کریستین. نکات جذاب فیلم به سبک کرید و رویه‌های دستی حس معقول انجمن‌های خانوادگی را افزایش داد. تیراندازی دستی از هنجار دانمارکی برای فیلم های خلاقانه همراه با احساس اصالت بیشتر در روایت پشتیبانی می کرد. خانواده تا حدی عجیب و غریب و جنون آمیز است، اما در تصویر آنها قابل تصور است و شیوه ای که در آن تکه های بصیرت گذشته از طریق چوب کاری یک شام خانوادگی طولانی پدید می آید، ناظر را در طرح داستان می پیچد و به تدریج این مه آلود بودن را آشکار می کند. خانواده در درون خود نگه می دارد. فقدان امتیاز پایه قطعاً تغییرات نزدیک به خانه را در فیلم The Celebration حفظ می کند. صداهای واضح و منظم در صورت وجود ابزارهایی برای انحراف از آن، بخشی از قدرت محجوب خود را از دست می دهند. نورپردازی و تنظیمات پر زحمت کمک نور معمولی برای از بین بردن هرگونه احساس توهم بودن این موقعیت های وحشتناک انتخاب شده است. نگه داشتن تمایل واقعی داستان بر این نکته تاکید می کند که چگونه بدرفتاری به تصویر کشیده شده چیزی نیست که فقط در جشن یافت می شود، بلکه اتفاقی است که ممکن است برای هر یک از ما بیفتد. برای من ارزش قائل بودم که چگونه هیچ چیز شگفت انگیزی وجود ندارد که آنها را از نفرت های درون خانواده شان نجات دهد، و اینکه تعمیر هر چیزی باید از درون آنها باشد. مادر به عنوان ناظر بدرفتاری، شخصیتی جذاب و طبیعی است. وقتی او بدرفتاری را مشاهده می کند، آیا او عمل می کند؟ مهارش کنم؟ او اساساً در زندگی اش اتفاق می افتد، با این حال، علاوه بر این، چند تقصیر بر گردن او برای محافظت نکردن از فرزندانش است. بدرفتاری‌های کوچک به بدرفتاری‌های بزرگ‌تر تبدیل می‌شوند و کاملاً در یک خانواده استثنایی بی‌فایده قرار می‌گیرند. موضوع فحش یا قید موضوعی بود که با موضوع سوء استفاده به خوبی مطابقت داشت. در ابتدا وقتی کریستین رابطه تیره و تار خود را با پدرش آشکار می کند، خانواده تصور می کنند که نتیجه ای حاصل نشده است و سعی می کنند در مقابل با واقعیت، شام را پیش ببرند. آنها چندین بار این کار را انجام می دهند، اما وقتی مشخص می شود که مسیحی دروغ نمی گوید، مجبور می شوند با ناراحتی مقابله کنند. در سبک نظر اقتدار، نباید هیچ وحشیگری سطحی وجود داشته باشد، و شاید بخواهم در مورد نحوه ضبط صحنه‌های وحشیانه بدانم زیرا نمی‌توانم بگویم واقعی هستند یا نه و این باعث کاهش حس عملی شد. به غیر از ظرافت‌هایی از این دست، احساس می‌کردم که جشن دارای معایب زیادی نیست، نزدیک به ناراحتی برای بازبینی چنین فیلم کسل‌کننده‌ای. برای داستانی مملو از چنین بینش‌های کسل‌کننده و وحشتناک، سبک دکترین برای نمایش این داستان فوق‌العاده بود، زیرا بسیاری از استراتژی‌های هالیوودی که فیلم‌ها را شگفت‌انگیز می‌کنند حذف می‌کند. بدون موسیقی اضافی، پاک کردن نقاط فیلم، یا تنظیمات کنترل شده، به داستان کیفیت معقولی داده می شود که غیرقابل تصور به نظر می رسد. سبک عقاید مقتدر مستلزم آن است که هر مناسبتی به همان اندازه که می‌توان انتظار داشت، بی‌اهمیت باشد، هیچ چیز جعلی یا روی هم قرار نگیرد. در حوزه فیلم‌هایی مانند سمبل و هری پاتر که واقعیت را به چشم‌اندازهای انتخابی افسانه‌ای تبدیل می‌کنند، برای مثال، یک فیلم، جشنواره جشنواره دارای چنان اصالت متمایزی است که فراتر از یک تجربه افسانه‌ای است. این داستان ممکن است اتفاق بیفتد، و استراتژی ساخت فیلم نیازی به کنترل آنچه به تصویر می‌کشد برای متقاعد کردن تماشاگر از عوامل واقعی فیلم گذشته از بازیگری نیست. موضوعات استفاده نادرست، اتصالات و محدودیت ها به خوبی با این اعتبار به تصویر کشیده شده است و از مانع قابل اعتماد بودن که فیلم های بریده شده باید بقای خود را حفظ کنند، به دور است. تحلیلی که این اصالت بر روی استحکام ارتباطات، مالکیت حقیقت و استفاده نادرست به ارمغان می آورد بسیار دقیق و قابل توجه است.

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

اولین مولفه مطلق از توسعه دکترین 95، گزارش خانواده پرمخاطره توماس وینتربرگ داستان خود را کاملاً در یک طلسم یک روزه قرار می دهد، کریستین (تامسن)، مردی به ظاهر مناسب از پاریس می آید تا از پدرش هلگه (مورتیزن) 60 ساله تمجید کند. تولد در اقامتگاه خانوادگی آنها در کشور دانمارک، سایر اقوام و همراهان، از جمله خواهر و برادرهای جوانتر کریستین، هلن (استین) و مایکل (بو لارسن) نیز به همین ترتیب مورد استقبال قرار می گیرند. نظر معتبر 95 دستورات و تزیینات آن، فیلم مانند یک مهیج پخش می شود که انتظار دارد برنامه کم مالی پیدا شده- فیلم ناخوشایند باشد، نورپردازی منظم مخالف عظمت مناسب آن موقعیت است، دوربین دستی که مانند یک حیوان حیله گر از همه پتانسیل ها می خزد. راه های مقابله با توجه به نمایش در حال ظهور. وینتربرگ از زیاده‌روی تکان‌دهنده مایکل می‌گذرد، بی‌ادب، بداخلاق و رندی، یک فرد وحشتناک (با شروع جالب شدن اوضاع، وحشیگری و تعصب در چند لحظه ثبت می‌شود)، او به طرز تاسف باری ناپسند است، که به وضوح این احساس را منتقل می‌کند. اینکه او ممکن است گوسفند سیاه خانواده باشد که می تواند چند اوباش و تحقیر را مقدس تر از شما نگهبانان خود کند، این یک شیرین کاری خیره کننده برای تعیین دلیل است. سپس دوباره، یک جریان شدیداً عذاب‌آور از زیر آب جاری می‌شود که نگران خواهر دوقلوی کریستین، لیندا بود، که همه چیز را اواخر در یکی از حمام اتاق مسافرخانه به پایان رساند. هلن از طریق یک مونتاژ عصبی از فعالیت‌هایی که در اتاق‌های هر خواهر و برادر اتفاق می‌افتد (که با یک فکر عالی برای نگاه کردن از نقطه‌ای مشاهده می‌شود)، یادداشتی را می‌یابد که لیندا در اتاق دومی باقی مانده است، مکان آن آخرین حرف را در مورد اسرار کثیف پنهان شده در آن می‌دهد. این خانواده.

سرفصل روز جشن تولد است، هلگه، یک پدرسالار نخبه اساسی، با داشتن یک ازدواج ثابت با الس (نویمان) در شمال 30 سال، موقعیت استراتژیکی برای شرکت در آن خاص دارد. یک روز، قبل از آن که همه شادی های مفید پس از نان تست بمب افکن کریستین به طرز ناخوشایندی پراکنده شوند، نه یک، نه دو، اما سه نفر، که با تحقیر برای مردمش برنامه ریزی می کردند. او به طور خستگی ناپذیری برای جستجوی برابری در اصطلاح خود (به همین ترتیب به نفع لیندا) تلاش می کند، و پاسخ بسیار سرکوب شده میهمانان با ذوق به یک دایره غیرواقعی مضحک وسوسه شده است، خدمات و نظم و انضباط از کنترل خارج می شود. جشنواره باید تا حدودی در همه جا برگزار شود (با پشتیبانی از یک طرح پنهان کردن کلیدهای خودرو که توسط متخصص آشپزی ایجاد شده است). ناگهان، به حکایت هدفمند رویایی لوئیس بونوئل، The Killing Heavenly Messenger (1962) فکر می کند، هیچ کس نمی تواند مهمانی را ترک کند، جایی که آلودگی های اخلاقی و ضعف های تهوع آور به طرز نگران کننده ای آشکار می شوند. وینتربرگ بینش هوشمندانه ای از علم اجتماعی-مغزی در میان آزمودنی های خود نشان می دهد، و نتیجه زیر به طور غیرقابل سازش باقی می ماند، تا زمانی که فینال جو مبهم خود را بر تشنج ناشی از آن ایجاد کند. چه اتفاقی می افتد، محصولات آسیب دیده پایدار باید خط خون خود را منتقل کنند، بدون توجه به این، یک بدبختی انسانی ریشه در رگ عادت بد و بی رحمی طبیعت انسان دارد.

بازیگران دانمارکی با تأثیرگذاری بر نمایشگاه های فراوان، روشنگری می کنند، تامسن در نقش مسیحی که آرام در حال دود شدن است، استین در نقش هلن بی‌احتیاطی، موریتزن در نقش هلگه ناامید، همگی در منحنی‌های داستانی متضاد خود نقشی دائمی می‌گذارند. با این حال، این نویمان است که در محل گفتمان دو لبه‌اش می‌کشد، چنین موازنه‌ی هیولا‌آمیزی به طرز دردناکی تأیید می‌کند که دیگری او را باید با کمترین گناهی که نوجوانانش به همسرش حمله می‌کنند محکوم کرد، و در آخرین شلیک‌هایش، او هنوز بیهوده تلاش می کند تا حقیقت را از آن بازگو کند، این یک صحنه دزد واقعاً بی سابقه است. در نهایت، یک مشکل گیج کننده بر سر مایکل بو لارسن می افتد، کودکی که جوان ترین بچه به نظر می رسد یواشکی. واقعاً به حس شیطانی جشن عنصر به طور کلی مهم می افزاید، رهایی از کیفیت دست و پا گیر ماشینی و مدیریت هر یک از زوایای معمولی، داستان خاردار را با خشم و نزدیکی خام در وسط قرار می دهد، در نهایت، مانند یک چکش تخریب، آن را بگیر؟ لارس فون تریر!

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

عبارت "این خانواده کاپوت است" توسط شخص مایکل بیان شد در حالی که او تقریباً پدرش را کتک زد. اهمیت مرده از بین رفته فقط به این معنی نیست که من این خانواده را درک می کنم، بلکه به علاوه اینکه چگونه ماهیت جشن را درک می کنم. اگرچه جشن در سال 1998 به پایان رسید، اما نقاط دوربین و ماهیت فیلم باعث شد که این احساس را بکند که تاریخ آن بیشتر از سال 1970 نیست. اگرچه داستان در درازمدت مورد توجه من قرار گرفت، اما توجیه مسائل جزئی برای من دشوار بود. با دوربین.

برای شروع، بازیگران جشن کاملاً معقول هستند، تا آنجا قابل اعتماد هستند که باید به خودم توصیه می‌کردم که ویدیوی خانگی تماشا نمی‌کنم و در حال تماشای فیلم هستم. . در ابتدای فیلم، با در نظر گرفتن آنچه روی زمین در حال رخ دادن بود، با عصبانیت در آنجا ماندم و به صفحه نمایش خیره شدم. من شخصیت مایکلز را کمی فراتر از مضحک می دیدم که می دیدم او به خانواده اش اجازه می دهد تا برای یافتن حقیقتی سرراست که باید در مورد چیزی به خواهر و برادرش خطاب کند به اقامتگاه قدم بزنند. این برای من زیاد خوب نبود. با پیشروی فیلم، شخصیت‌ها با نقاشی تکه‌های مختلفی از داستان که در درازمدت در پایان به یک تکه تبدیل می‌شوند، کاراکترها ادامه دادند.

جشن از نظر نحوه ارائه بسیار خاص است. موضوع حمله یک موضوع فوق‌العاده حساس است و هنگامی که والدینی را اضافه می‌کنید که برای مدت طولانی به فرزندانشان حمله می‌کنند، به نقطه‌ای تبدیل می‌شود که هیچ‌کس نیازی به آن ندارد. جشن به شما این حس را می دهد که این جمع خانوادگی نسبتاً عجیب و غریب خواهد بود، اما در آن لحظه به شما زنگ می زند و نشان می دهد که این خانواده فوق العاده عجیب و غریب نیست، در عین حال بسیار ناراحت کننده است. عبارت "اسکلت در کمد" برای این خانواده کمترین اهمیت را دارد. با این حال، چیزی که در مورد این گردهمایی جذاب است، این است که همه افراد بسیار ساکت به نظر می‌رسند، هرچند شرایطی که در رویدادهای مختلف در طول شام مطرح شد. این منو گیج کرد چگونه همه بازدیدکنندگان باید در آن میز بمانند و آواز بخوانند و کف بزنند و پوزخند بزنند وقتی که در دید یک کودک آزاری قرار داشتند؟ علاوه بر این که هر کدام از شادی‌ها را واجب می‌کردند، رها نمی‌کردند و صبح روز بعد از خواب بیدار می‌شدند تا غذا بخورند و به این سو و آن سو بروند. من متوجه نمی شوم که چه چیزی به طور جدی گیج کننده بود، بازدیدکننده و آنها که در این موضوع شرکت می کردند انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است، یا پدر/سخنران اجازه می دهند همه اینها ادامه یابد و متوجه شوند که فرزندش حقیقت را می گوید.

اگر چه من از یک فیلم، به عنوان مثال، جشن استقبال نمی‌کنم، اما نمی‌توانستم در برابر فرصتی که تامل کنم جشن تا چه حد عالی بود مقاومت کنم. زمانی که در نهایت متوجه شدم که این خانواده چقدر ناخوشایند هستند، به شدت عصبانی بودم که چگونه مادر و پدر نمی توانند این کار را انجام دهند، اما به علاوه چگونه می توانند اجازه دهند این کار ادامه یابد. با این حال، در پایان فیلم، احساس بدبختی فوق‌العاده‌ای برای خانواده داشتم، مثل اینکه آنها واقعی بودند. علیرغم این واقعیت که کاری که پدر انجام داد غیرقابل بخشش بود و کاری که مادر اجازه داده بود ادامه دهد مذموم بود، من در مورد آنها احساس ناامیدی می کردم زیرا آنها بدبخت بودند. هر دوی آنها بیماری داشتند که به هر دوی آنها اجازه می داد از فرزندان خود محافظت نکنند و به آنها اجازه دهد دوران کودکی را در این واقعیت فعلی تجربه کنند، جایی که آنها هرگز احساس خوبی ندارند یا محافظت می شوند، زیرا نمی توانند به خودی خود موافق یا محافظت شوند. خانه این ممکن است در جاهایی در سراسر جهان اتفاق بیفتد که جشن به من در درک آن کمک کرد، اما نمی توان کمکی کرد. جشن باعث شد جمعیت هم چنین احساسی داشته باشد. اگرچه مسیحی، اما این شرایط کنونی برای روشن کردن آنچه در گذشته رخ داده است، نمی تواند تغییر کند و یکی از فرزندان این خانواده منحنی را به مرگ او کشانده است.

جشن به شما منتقل می‌کند که به این فکر کنید که آیا این حادثه در اطراف شماست و همچنین به شما می‌گذرد تا به این فکر کنید که تلفات حمله تا چه حد ضعیف هستند که این اتفاقات برای آنها رخ می‌دهد. پس جشن یک فیلم فوق‌العاده غم‌انگیز و غم‌انگیز بود که کاش نمی‌توانست در آن معتبر باشد. من فکر می‌کردم جشن عالی است اما وقتی نوبت به بازیگری و داستان می‌رسد. با وجود این که نیاز به سرمایه گذاری داشت، بالاخره فیلم به پایان رسید، اما من آن را برای اکثریت قریب به اتفاق کسانی که فیلمی پر از نمایش را دوست دارند، تجویز می کنم!

دانلود فیلم The Celebration 1998 (جشن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

فیلم ۱۹۹۸ توماس وینتربرگ، جشنواره، فیلمی است که دو موضوع کلیدی داستان، تقلید و بدبختی را تنظیم می‌کند. جشن نگاهی کوتاه به وجود یک خانواده وحشتناک از هم پاشیده کلینگنفلد است که در جشن تولد شصتمین سالگرد پدرسالارشان هلگه (هنینگ موریتزن)، شیوه زندگی معمولی، خوش‌قلب و متداول خود را می‌بینند که با یک شب آسیب‌دیدگی، افشاگری، خراب شده است. و خیانت.

جشن سه فرزند هلگه، مسن ترین فرزند مسیحی (اولریش تامسن)، صاحب کافه در پاریس و گوسفند سیاه خانواده اش، خواهر و برادر جوان ترش مایکل (توماس) را دنبال می کند. بو لارسن)، یک الکلی کهنه، دیوانه برای ارضای فرضیات پدرش و خواهرشان، هلن (پاپریکا استین) بسیار مسافر، متفکر و معتدل. جوانان، و همچنین انبوهی از بازدیدکنندگان که درگیر آن عزیزان بودند، در یکی از اقامتگاه‌های هلگه در دانمارک جمع شده‌اند تا تولد او را ستایش کنند. چیزی که عموماً پیش‌بینی می‌شود شبی پر از نوشیدنی‌های ترکیبی، لباس‌های تاکسیدو و غذاهای بی‌رویه باشد، به سرعت رو به زوال می‌رود. کریستین یک سخنرانی فی البداهه برای پدرش، رویداد اصلی، انجام می دهد و بین دو پاکت کوچک، یکی زرد و دیگری سبز تصمیم می گیرد. هلگه با تصمیم خود پیش می رود و سرنوشت او ثابت می شود زیرا مسیحیان گزارش می دهد که او "گفتمان حقیقت" را انتخاب کرده است. آنچه در ادامه می‌آید، قابل توجه سال‌ها انواع خاصی از رمز و راز است که در انحراف جنسی خشن هلگه ایجاد شده است.

جشن طنز، دلخراش، تحریک‌آمیز، ظریف و تاریک است. یک فیلم شامل موارد غیرمعمول مردانی است که در پرده نمایش ضعیف هستند، به جای افراد بدخواه، دارای تستوسترون، متخصصان جنسی و آشفتگی. با این حال، به همین ترتیب، یک فیلم نشان می‌دهد که مرد زیرک برای کسانی که انتظار می‌رود بیشتر روی آن‌ها تمرکز کنند، مناسب است.

در حالی که داستان مملو از لحن‌های اغراق‌آمیز یک نمایش مجلسی است، بازیگر نقش‌آفرینی می‌کند. نمایشگاه ها نیاز به حرکت و واقعیت را به شرایط می آورند. اولریش تامسن احتمالاً متفکرترین کار مرد در تاریخ هنر را بازی می کند. در حالی که ما همه چیز را در مورد دوران کودکی کودکان نمی دانیم، دشوار نیست که احساس کنیم کریستن و خویشاوندانش نیاز داشتند تا با روش زندگی متوسطی که به طور طبیعی با آن آشنا شده اند سازگار شوند. محصور شدن در قید و بندهای این فرض که شبیه طبقه اجتماعی خود باشند. علم این بازیگر روی پرده با توجه به اینکه لارسن و تامسن عاشقانه یکدیگر را توهین می‌کنند در طرحی که خواهر و برادر می‌توانستند مشهود باشد.

جشن بخش اصلی در بیانیه «Dogme 95» بود که توسط فردی تنظیم شد. لارس فون تریر، رئیس دانمارکی و خود توماس وینتربرگ. این بیانیه محدودیت‌های متفاوتی را برای ساخت فیلم از جمله داشتن صدایی ساده، نورپردازی معمولی و غیره قاب می‌کند. در حالی که تعداد قابل توجهی از این محدودیت ها می تواند باعث شود که نتیجه نهایی غیرحرفه ای و سنگین به نظر برسد، آنها برای جشنواره کار می کنند. فیلمبرداری آرام، دنج، از آنتونی دود مانتل، این تمایل را به ما نشان می دهد که نباید جشن را ببینیم. آنچه که ما می بینیم، ویدئوی اصلی یک شب غم انگیز در تاریخ یک خانواده است. این احساس توسط فیلم که فقط نماهای دستی را نگه می‌دارد و همچنین کیفیت نوستالژیکی که اکنون به واسطه انحراف فناوری رایانه‌ای اولیه ایجاد شده است، مورد استقبال قرار می‌گیرد.

در حالی که تماشاگران زیادی نمی‌توانند با تجربه تجربه دوران کودکی ارتباط برقرار کنند. موگنس روکوف و توماس وینتربرگ با خلق شخصیت‌های متفاوتی که می‌توانست با هر موقعیت اجتماعی با آنها ارتباط برقرار کند، در بالاترین سطح، آب و هوای معمولی که جوانان کلینگنفلد انجام می‌دادند، نمایشی باورنکردنی ایجاد کردند.